Zeg.
Hoe liep het eigenlijk af met die verhuizing?
Nou. Zo dus:

Uiteindelijk kwamen er 2 hele lieve sterke mannen opdagen die met bezweete voorhoofden koelkast, wasmajsiene trappen en andere huishoudelijk apparaten af en op sleurden. En er waren wel 7 lieve vriendinnetjes en 1 lieve zus die met dozen en zakken sjouwden, broodjes smeerden, kasten en bedden in elkaar zetten.
En de volgende dag schoof ik alles 3 keer heen & weer en woonde ik ineens soort yuppie paleisje. Very nice. Of, zoals we in bra zeggen, tkostwahmardanheddeokwah.
So far so good.

Maandag zou KPN mijn telefoon weer aansluiten. Om 1300 uur.
Om 1400 uur had ik geen kiestoon. Oh. Verrassend.
Ik belde natuurlijk meteen naar zo'n helpdeskgebeuren. Een mevrouw vertelde dat ze de lijn ging testen. Dus dat deed ze. Ze zei dat ik wel aangesloten was. Zelfs ADSL zou er al zijn.
Maar ik hoorde geen kiestoon. Dus het moest iets intern in de woning zijn. Volgens de helpdeskdingesmevrouw. Dinsdag zou er een monteur komen.
Dus dinsdag kwam er een monteur. Een hele grote vriendelijke neger die zich voorstelde als ronaldo frommelde wat aan het telefooncontact, liep wat op en neer naar de meterkast, haalde daar een verdwaalde netwerkkabel van de vorige bewoner weg en hoera. Ik had weer kiestoon.
Volgens Ronaldo had ik ook een adsl-aansluiting. Dat had ie aan de binnenkant van mijn telefooncontact gezien. Zei ie.

Ik kon het bijna niet geloven. Op een holletje ging ik naar mijn mek, zag dat de 2 lampjes van mijn modem gingen branden toen ik em aanzette en logde in.
De tijd begon te lopen. Ik was online!!
Oh nee. Tonnie.
Ik had dan wel een adsl aansluiting, maar planet had mij nog geen ip nummer toegekend.
Vertelde een jongen bij de planethelpdeskdinges. Ik voelde een flashback opkomen. Hoe lang dat nog ging duren, kon hij me niet vertellen. Maximaal een week.
Een week. Zucht.

Dus nu zit ik in de EasyEverything. Ik vertel maar even niet dat mijn mobiele telefoon gistermiddag de geest gaf. Ineens. Dus dat ik ook nog een half uur met een helpdeskmedewerkerster van Telfort aan de lijn heb gezeten. Dat vanmorgen al om 0900 op het postkantoor was omdat ik mijn schattige foontje moest opsturen. En dat het misschien wel twee of drie weken gaat duren voord dat ie gemaakt is. Dat ik bang ben dat ik em nooit meer terugzie.En dat ik wel bereikbaar ben, maar op een toestel uit de vorige eeuw. In mobiele telefoonland is dat zo ongeveer de middeleeuwen.

Jaja. EasyEverything. Alles Makkelijk.
U hoort nog van mij. Ooit.