Ik was vanavond in de De Kleine Komedie. Deze keer niet om een een of andere cabaretier aan het werk te zien, maar om Blokje en de Sneeuwstormen, beter bekend als Cuby and The Blizzards, live mee te maken. En dat was leuk in meerdere opzichten!

Niet alleen weet deze uitvinder van de nederblues op de respectabele leeftijd van 60 jaar nog een meer dan leuk deuntje muziek voort te brengen, ook de podiumpresentatie (of eigenlijk het gebrek er aan) en het aanwezige publiek zorgden voor het nodige vermaak bij mij en m?n begeleider van de avond.

Nou weet ik niet of u een idee hebt hoe meneer Harry (Cuby) er uit ziet. Zo dus (En nee, dat haar zit niet vast aan het petje). Stel u daarbij de andere bandleden voor (allen ver de veertig, zo niet vijftig gepasseerd als ik me niet vergis) die behalve het zeer vaardig bespelen van hun instrumenten, totaal niet bewegen. En daarnaast dan weer meneer Harry die tijdens de solo?s van zijn maatjes goedkeurend knikt en vreemde gezichten trekt. Of af & toe met zijn rug naar de zaal gaat staan om het geluid te checken (ik kan er geen andere reden voor bedenken althans) Dat zag er op z?n zachts gezegd erg komisch uit. Erg vertederend vond ik ook dat Cuby een shirt droeg met zijn eigen bandnaam. Dat zie je niet vaak, zo niet nooit.

Uiteraard hoort dit soort muziek niet in een theater te worden gespeeld maar in een aftandse kroeg met veel drank & rookwaar voor band & luisteraars. Lijkt mij dat daar de blues het beste tot zijn recht komt. Dat was ook aan het publiek te merken. Nou hadden wij al wel verwacht dat we hedenavond niet het ons bekende theaterpubliek zouden treffen (mooh) maar de opkomst overtrof onze stoutse verwachtingen. Gemiddelde leeftijd boven de veertig, veel verlopen koppen, shaggies en een run op de biertap in de pauze. Nog eerder rook ik in een theaterzaal de geur van leren jackies. En nog nooit heb ik in De Kleine Komedie het publiek zo enthousiast en instemmend met de hoofden mee zien knikken, op de knieen zien mee tappen en Yeah! horen roepen (en ik ben ondertussen wel wat gewend). Terecht, want ondanks de ons wat vreemd voorkomende presentatie van het geheel, was het wel erg goed!

Kwam nog es bij dat we zomaar gratis & voor niks een gastoptreden van meneer Huub van De Dijk erbij kregen. Passend gekeed in lederen gilet en stropdas zong hij mee met Windows Of My Eyes en als bonus werd ook de engelstalige versie van Niemand In de Stad gespeeld (voor de geinteresseerden; deze versie staat op de plaat Hotel Grolloo).

Eigenlijk is het best jammer dat er niet meer leeftijdgenoten in de zaal zaten, bedacht ik me in de trein terug. Niet omdat Huub erbij was, maar goon omdat ik denk dat meer mensen zijn die d leuk vinden. De mannetjes van de radio draaien het niet, vast vanwege oubollig of iets dergelijks. Maar wat ik vanavond zag had makkelijk in een aflevering van De Vrienden van Amstel gepast, is mijn bescheiden opinie. Beter dan wat er hedentendage voorbijkomt aan Guus Meeuwissen, Judithen en Grof Geschutter. Over oubollig gesproken! Wat dat betreft kan het feit dat mijn vader (61, Noordzee FMluisteraar) mij vierkant uitlachte toen hij zag dat Cuby in mijn cdspelertje zat en erbij riep dat het ouderwets en niet van deze tijd is, u wellicht overtuigen.

Affijn.

UIieindelijk moet natuurlijk iedereen maar luisteren naar wat ie leuk of mooi vindt, maar voor uw informatie dus; dat wat ik vanavond hoorde dat vond ik nou tof!