Omdat het mooi weer was, vonden collega W. en ik dat we best heus wel weer
eens een keertje buiten konden spelen. We zochten & vonden een onderwerp zo ver mogelijk van de redactie zodat we de hele dag niet op kantoor hoefden te
zitten. Want wij houden niet van op kantoor zitten als het heel lekker weer
is. Dan willen wij buitenspelen. Dat lukte.

En zo vertrokken wij gisterochtend naar Siddeburen, bij Slochteren in de
provincie Groningen. (Voor de oplettende lezer onder u; ja, daar staat
inderdaad een azc en over dat azc stond inderdaad afgelopen zaterdag een
heel groot artikel in Volkskrant magazine. Ons programma is dus, zoals men
dat noemt, gelieerd aan de 'actualiteit'). Van Groningers word altijd gezegd
dat ze stug zijn en dat je, zeker als 'westerling', moeílijk toegang tot ze
krijgt. Het zou niet inhaken en meedeinen zijn met Groningen. Niets bleek minder waar.

Het begon met de meneer van de broodjeszaak op de Grote Markt. Zelden smeerde iemand in zo'n hysterische drukte met zo'n grote glimlach zulke fijne broodjes. En nog grapjes maken ook. Dus wij zaten, voorzien van eerdergenoemde broodjes, te genieten in de zon en besloten dat eigenlijk alles wel leuk is aan de stad Groningen. Waarop we in de auto stapten en de 30 kilometer naar Siddeburen reden. We tuften langs weilanden met lammetjes, prachtige boerderijen, ieniemini kerkjes, scholen met de bijbel en meer van zuks. Als de eerste beste stadse bleekneusjes keken wij onze ogen uit in het zonovergoten Groningse landschap, onderwijl kreten slakend als "oooh wat is het hier mooooi' en 'wow, kijk dat huis dan!!'. En dat we terwijl we beiden toch echt zijn opgegroeid in een evenzo pittoreske omgeving in Brabant.

Aldus kwamen we aan in Siddeburen, waar we, na een kort stop bij het azc, binnenstapten bij de plaatselijke drogisterij. We wilden alleen even vragen of ze een kwootje wilden geven over 'de situatie', maar we werden door het vriendelijke echtpaar meteen meegetroond naar de keuken voor cake en koffie. Vervolgens werd het hele verhaal in geuren, kleuren en met Groningse tiongval uiteengezet.
Ook bij de supermarkt werden we warm onthaald en was bijna iedereen die we aanspraken bereid een mening te geven. We hadden een leuke dag, daar in Siddeburen.

W. en ik zijn gisteren stiekem beetje verliefd geworden op Groningen en de Groningers. We denken er sterk over morgen te verhuizen.'t is enige nadeel is alleen: het is net een beetje te ver van ons werk.



update:
Het spande er even om maar het resultaat van ons Groningse tripje is as. maandag om 20.30 te zien bij Veronica. En als u heeeel goed luistert..dan hoort u mij ook nog even.