Nou.
Ik heb dus een digitale fotocamera gekocht. Wat een happening.
Het kopen op zich was binnen een half uur wel gedaan. En dat was eigenlijk meer omdat het zo fukkin druk was dan omdat ik geen keus kon maken. De Kodak CX4200 leek mij de beste kwaliteit/prijsverhouding te hebben. Ik wilde namelijk niet teveel geld uitgeven aangezien ik al een digicam heb. Voor bewegend beeld that is. Misschien had ik me daar maar bij moeten houden.
Afijn.

Op de terugweg had ik nogal last van OV vertraging dus besloot ik alvast de camera uit de doosch te halen. ha! Er zaten maar liefst 4 batterijtjes bij dus 2 daarvan die deed ik braaf in het daartoe bestemde vakje en zette het toestel vol verwachting op ON. Beurde niks.
Oh. Batterijtjes andersom erin. Ja! Toen deed ie het. Makkelijk zeg, dacht ik nog. Op mijn eerste digo foto zie je mij dan ook semi-noncha naar buiten kijken in de metro. Mooi zo. Geheel klaar voor de weblogmeeting, leek mij. Lekker fotootjes maken van al die figuren in plaats van dat zij mij op onverwachte momenten onflatteus proberen vast te leggen.

Aldus kon het apparaat weer worden uitgezet en in doos in tas gestopt. Op station Sloterdijk had ik echter nog meer vertraging (iets met een bloemencorso, en opgebroken weg en...ik wil het allemaal ook niet eens meer weten ook) dus nog maar es m'n nieuwe aanschaf bewonderen. Wilde ie niet meer aan. Bah. Sjagerijnigheid (of hoe je dat ook schrijft) overviel mij. Mijn nieuwste speledingetje leek al stuk voordat ie zijn dienst had kunnen bewijzen. Ik zag mezelf al weer helemaal terug naar de mediamarkt gaan. Pfff. Na een kwartier (duurde nogal lang daar) deed ie het alsnog een keer. Op de tweede foto is dan ook geen tram op somber Sloterdijk te zien.

Thuis had ik geen tijd meer om naar het ding te kijken. Was immers al vertraagd. Er diende een meeting bezocht te worden. Gelukkig bleek men er daar meer verstand van te hebben dan ik. Diverse loggers (digicam-diehardveteranen enzo) wisten mij na mijn treurige relaas te melden dat de batterijen natuurlijk eerst opgeladen hadden moeten worden.
Oh ja. Okee. Weet ik veel.
Dat zetten ze er dan weer niet op, op zo?n doos.
Dus eenmaal weer thuisch wilde ik dat natuurlijk acuut gaan doen. Maar er was nergens in de verpakking een adapter of oplader, of eigenlijk uberhaupt ook maar iets wat zou kunnen opladen, te vinden. En de bijgeleverde kabeltjes boden ook geen uitkomst. Op de webzijde van kodak las ik nog wel iets over in-camera charging maar waar was dan in vredesnaam die stekker voor het stopcontact... Fjoe. Gedoe.

Uiteindelijk heb ik er uit arrenmoede maar batterijen van Ikea in gestopt. En hoezee! De camera deed het! Maar wel mooi te laat voor leuke plaatjes van lollige loggers.
Gelukkig was er vandaag (gisteren voor wie dit morgen leest) wel een ander evenementje in de buurt waar ik mijn fotografische lusten alsnog op kon botvieren. Het westerpark en westergasfabrieksterrein zijn geheel vernieuwd en de opening werd feestelijk opgeluisterd door De Dijk. Aldus werd meneer Huub mijn eerste fotomodel.



Bovenstaande foto is er eentje uit een reeks van 10, waarvan er 7 wazig zijn. Dat hoort blijkbaar zo. Ofzo. Iets met pixels. Whatever.
Geef mij maar bewegend beeld. Veel handiger. En dan had ik nu ook nog de fijne liedjes van de dijk erbij gehad. Ik proef een gemiste kans. En een retourtje mediamarkt voor de Kodak CX4200.



Ps: jahaaa. Ik moet ook nog in het boekje gaan lezen hoe ik de foto?s in kleine resolutie opgeslagen krijg en hoe je diedraak van een ultralelijke datumaanduiding wegkrijg.
Vermoeiende hobbie nog, fotografie.