Ik ben helemaal geen sportfanaat en kijk ook zelden naar sport op televisie. Bovendien heb ik een niet te beschrijven hekel aan Mart Smeets en aangezien de man zich kennelijk met elke sport bemoeit en er commentaar op meent te moeten geven is het voor mijn eigen rust & veiligheid ook maar beter dat ik niet teveel naar al die zwetende mannen op tv kijk. Alleen zwemmen en schaatsen kunnen mijn aandacht nog enigzins vasthouden vanwege het ontbreken van spelregels en de tellertjes onder in beeld . Zelfs een leek met marts Smeeets op mute kan begrijpen welke held aan de winnende hand is. Dat de heren sporthelden nietsverhullende outfits dragen heeft hier verder uiteraard helemaal niets mee te maken.

Hoewel schaatsen dus best redelijk om aan te zien is, had ik nog geen kans gezien om iets mee te krijgen van dit onderdeel op de Olympische Spelen. Maar gisteren sloeg de interesse ineens weer in volle hevigheid toe.

Tijdens een meer dan gezellig etentje werd de zeer behulpzame ober door een aantal van mijn disgenoten min of meer gedwongen om ongeveer om de vijf minuten rondetijden van het 1000m schaatsen voor heren op te lepelen. De arme man zette na een een dik half uur honderden van seconden onthouden en doorbriefen ten einde raad maar een televisietoestel voor mijn collega's neer.

De kweeniehoeveelste fles dessertwijn zorgde al eerder voor luidruchtige & enthousiaste discussies over de kansen van de mannen in het oranje en leverde geirriteerde blikken van het restje andere natafelaars i onze richting op. We schakelden precies op tijd in voor de gouden recordrace van Gerard van Velde. Het gejuich steeg tot ongekende hoogten en de nog overgebleven mederestaurantbezoekers maakten zich fluks uit de voeten. Nou was het natuurlijk al harstikke gezellig dat Gerard als eerste over de streep kwam maar vrijwel het gehele vrouwelijk deel van het gezelschap, inclusief de collega die interesse voor zijn eigen geslacht niet onder stoelen of banken steekt, veerde zomogelijk nog enthousaister overeind toen Van Velde volkomen uitgeput & oververhit zich ontdeed van zijn niet zo heel erg mannelijk ogende schaatspak. Ik heb het verder helemaal niet zo op mannen met lang haar maar ehm...Hallo!

Maar ik herstelde vrij snel van deze openbaring. Bleef zelfs best koelbloedig. Want ik wachtte op Erben Wennemars. Erben is cool. Cool as Ice. En ik wilde dat 'ie won. Hoezeer alle aanwezigen hun nagels afbeten en hoopten dat de gouden plak bij Van Velde bleef, ik was voor Erben! En Erben moest als laatste. Tegen gedoodverfde favoriet Wotherspoon. Zal je net zien. Bij de vorige Winterspelen ging Erben op z'n giecheltje en heeft ie dus de 1000m niet gereden.

Arme Erben. Hij werd vijfde. Terwijl mijn collega's, de ongevoelige bruuten, in overdreven extatisch gejuich uitbraken voor Gerard 'Gladiator' van Velde, huilde ik van binnen stiekem een beetje met Erben mee.

Het bleef nog lang onrustig in Hilversum.



Cool As Ice!