Goed.

Een log dusch. Ik moest een log. En nu heb ik er eentje. En waarom? Heb ik

nou echt zoveel aan de menschheid te melden? Vind ik mezelf zo'n briljant schrijfster dat hele volksstammen daarvan op de hoogte moeten worden gesteld? Ben ik zo uniek dat ik nodig het toch al zo overvolle web met mijn aanwezigheid moet vullen? Ben ik zo boeiend dat mensen niet kunnen wachten met refreshen om weer een nieuw avontuur van mijn hand te lezen? Ben ik zo vermakelijk dat alleen al bij het lezen van een titel van mijn hand bij de lezersch de tranen van het lachen al over de wangen rollen? Nou? Nou?

Nou nee.

En dan toch een log. Waar begint een mensch aan? Het is niet mijn bedoeling om de lezers alhier op de hoogte te stellen van mijn dagelijkse wissewasjes, gedachtenspinselen, muizenisjes en andere belevenissen. Ik heb niet de pretentie dat ik zo'n boeiend leven heb dat ik iedere dag op de proppen kan komen met een ander bloestollend avontuur of dat ik zo'n geweldige netsurfer ben dat ik mensen dagelijksch kan vermaken met leuk gevonden links. Dat dus niet. Maar wat dan wel? Een site moet tenslotte wel enig doel hebben. Vind ik. Dat heeft het dan ook. Dat doel ben ik namelijk zelf (hoezee). Want ooit, in een inmiddels al ietwat vergrijsd verleden, schreef ik stukjes voor een krant. En dat ging vrij aardig. Vond ik zelf althans. De krantenbazen waren geloof ik ook wel te spreken. De stukjes werden zelfs geplaatst. Helemaal toevallig was dat nou ook weer niet, ik deed er tenslotte een studie voor. Maar ergens halverwege die studie besloot ik een andere richting op te gaan. Die goede richting zelfs, blijkt achteraf. Maar doordat ik die ander richting opging kwam het stukjesschrijven op een lager pitje te staan. Dat pitje werd zelfs zo laag dat ik op een gegeven moment het gas eronder maar heb uitgedraaid. Schrijven was saai. En voor in je eentje. Weg ermee!

En toen ontdekte ik internet. Een vonkje. En door dat vonkje laaide het vuur voor schrijven ook weer op. Eerst heel voorzichtig met af en toe een berichtje in een of ander gastenboek. Maar al snel werd het een berichtje hier, een meldinkje daar, een meninkje zus en een postje zo, op toch wel heel wat verschillende plaatsen op het net. En dan nog was het eigenlijk niet genoeg. Want ik wilde soms wel langere stukjes schrijven dan de toegestane 500 woorden of dat algemeen geaccepteerd was. Nadenken hoe ik iets zo duidelijk mogelijk op kon schrijven deed ik bijna niet meer, meestal kwamen de woorden vanzelf en ratelde ik over het toetsenbord. En daarmee zijn we aangeland op het waarom van dit log. Want ik wil soms best wel nadenken over hoe ik iets het beste op kan schrijven. En er dan net zo lang over doen totdat het goed is (of wat daar voor door moet gaan).

Een wat naieve lezer zal nu wellicht denken 'waarom moet in vredesnaam het internet worden vervuild met deze autodidactische opfriscursus Schrijven voor Beginners?'

Antwoord is simpel. Ik hou van respons, van communicatie. Dat kon niet bij de krant, maar op het internet wel! Onder elk stukje staat een linkje 'daar vind ik wat van' Dat linkje zit er niet voor niks. Ik wil graag weten wat een ander er van vindt. Van het stukje zelf, maar ook van de inhoud natuurlijk. Dus go ahead....be my guest. This is the world according to claver.