voorwoordje:
Ik heb best even getwijfeld of ik het volgende stukje zou posten. Het is tenslotte een openbaar weblog. En iedereen kan meelezen. Ook familie en mensen van wie ik eigenlijk liever niet heb dat ze op de hoogte raken van onderstaand verhaal. Het is nogal persoonlijk. Maar het moest nou eenmaal een stukje over lust worden. Nou. Daar heb ik er dus maar eentje van. En wel dit.



Het huis had 17 kamers. 17 kamers van plmns 15m3, ieder met een keukenblok. Iedere verdieping had ongeveer 5 bewoners, 2 douches en 2 toiletten. Er was 1 hele grote tuin en een fietsenberging.
Ik kwam er wonen op een zondag. Hij de dag daarvoor. Op 1hoog. We kenden elkaar al een tijd, waren bijna-collega?s geweest bij het bedrijf dat ik net na een jaar verlaten had en hadden dezelfde opleiding gedaan. Via weer een andere collega, die er al een poosje woonde, hadden we beide een kamer in het pand weten te bemachtigen. Want ik moest halsoverkop (ja toen zat ik al te klooien met woonruimte) mijn kamer in Amsterdam uit en hij kwam rechtstreeks uit een mislukte huisjeboompjebeestje-setting aan de andere kant van het land. Om te vieren dat onze huisvestingproblemen zo goed waren afgelopen, gingen we samen uit eten.

Eigenlijk hadden we elkaar niet echt veel te melden, behalve werk kwamen we niet echt om in de overeenkomsten. Ondanks die handicap werd het op een andere manier toch best gezellig. Met roddelen over anderen kom je ook best een heel eind. Het stijgende alcoholgebruik gedurende de avond kan er ook iets mee te maken hebben gehad.
In die tijd was ik niet zo?n drinker. Nooit geweest ook, eigenlijk. Dat komt; ik vind dronken niet zo fijn. Je wordt er zo langzaam van enzo. Traag. Dus daar hou ik niet van. Het stadium voordat je dronken wordt is dan nog best wel lollig. Misschien zelfs iets te lollig. Ik vind dan namelijk alles Heel Erg Leuk. En Iedereen ook. Zelfs de mensen die ik anders nogal stom had gevonden. Ofzo. En dat is niet zo heel handig, soms. Usnaptwel.
Tegenwoordig kan ik het allemaal iets beter onder controle houden (gewenning noemen we dat) maar toen dus ff niet. Hoeveel we de avond precies gedronken hebben weet ik niet. Maar wel dat het nogal veel was. En dat ik aldus alles leuk vond.

Ik vond het dan ook geen enkel bezwaar dat oudcollega schuine streep bovenbuurjongen mij wilde kussen. Integendeel. Ook hartstikke leuk. Hij kon ookbest leuk zoenen, dus welja. Waarom ook niet.
Op een gegeven moment zal de kroeg wel dicht zijn gegaan en we hebben vast ook een taxi naar huis genomen want een tijdje later bevond ik me in zijn kamer, in zijn bed. Ook allemaal harstikke leuk. En gezellig. Enzo.
De volgende dag zei de collega tegenover mij aan het bureau: ?goh. Voel jij je wel lekker? Heb je koorts? Je ziet er zo verhit uit.?
Maar ik had goon een kater. En major slaapgebrek.
Niet dat dat de dag erop beter werd... Omdat mijn kamer nog niet klaar voor gebruik was, bleef ik nog een paar nachtjes logeren bij de bovenbuurjongen.
Mijn collega?s vonden dat ik beter een dagje thuis kon blijven.

Het was niet zo dat ik meteen dikke verkering kreeg. Integendeel.
Nadat mijn eigen kamer bewoonbaar was, was het ook over met de wilde nachten. Dat vond ik verder wel prima, ik had toch niet zoveel met hem. Sterker nog; als we langer dan een uur in elkaars nabijheid verkeerden was de tekst goon op. Of we gingen bekvechten om niks.

Een week of wat ging voorbij. Toen stond ie ineens voor de deur, samen met een andere huisgenoot. Ik wilde best mee naar de kroeg.
Het werd een gezellige avond. Geloof ik. De huisgenoot haakte halverwege af en er volgde een herhalingsoefening. Zeg maar. Want hoewel we het in de dagelijkse omgang niet echt goed met elkaar konden vinden, in bed bleken we behoorlijk compatible.
Maanden gingen voorbij en voornoemde scenario herhaalde zich verschillende keren. Soms kreeg ik een smsje, of ik ?boven kwam spelen? (de werkelijke strekking van die smsjes zal ik hier niet beschrijven, wegens het wellicht ongewild aantrekken van individuen die eigenlijk op zoek zijn naar porno. Mochten zij hier toch per ongeluk zijn aanbeland naar aanleiding van dit onschuldige stukje; ga heen vieze perverts!), soms dronken we een fles wijn leeg op een van onze kamers, soms stond ie midden in de nacht ineens aan mijn deur met z?n dronken kop. Mooi dat ie er dan niet in kwam! Andere keren gaf ik wel toe. Ik ben ook maar een mens.

Maar wat er ook gebeurde, wat we ook allemaal uitspookten; we bleven nooit bij elkaar slapen. We sliepen altijd ieder in ons eigen bed. Want waarom zou je met z?n 2-en in een 1persoonbed gaan slapen als het niet hoeft? Of als je het eigenlijk niet wilt? Dat geeft ook maar gedoe. Ik was niet op hem, hij was niet op mij. Duidelijke zaak. Daar hoefden we het niet eens over te hebben. Daar is zelfs nooit over gesproken, zover ik me kan herinneren. Je zou bijna kunnen zeggen dat het de ideale ?relatie? was. Gebaseerd op lust als het zo uitkwam, en verder geen gezeik.

Het was niet zo dat de bovenbuurjongen een enorme hunk was. (ook geen cowboy, voor wie het zich afvroeg) of dat ik me acuut op hem wilde werpen als ik em zag. On the contrary, zou ik bijna willen zeggen. Dat was waarschijnlijk wederzijds. Maar toch. Er was iets tussen ons wat ons op bepaalde momenten bijelkaar bracht. En ik kan er niets anders dan lust van maken.
Ik had nooit van mezelf gedacht dat ik seks en liefde zo makkelijk kon scheiden. Maar, wat geldt voor De Liefde, geldt blijkbaar psies zo voor seks; je hoeft alleen maar de juiste persoon tegen te komen. Gaat allemaal vanzelf.

Twee jaar duurde het, geloof ik. Ik heb het niet psies bijgehouden.
Op een dag hoorde ik vanuit het huisroddelcircuit dat ie ook leuk deed met een ander buurmeisje. Dat hoefde voor mij natuurlijk ook weer niet. Niet dat ik nooit es iets anders deed, maar in hetzelfde huis kwam te dichtbij. Three is a crowd, tenslotte. En later bleek dat ze echt verliefd op elkaar waren. Dus dat was goed. Niet lang daarna verhuisde ik naar Amsterdam. Dat had verder geen causaal verband.
Bovenbuurjongen heb ik welgeteld nog 1x gezien.

Leuk verhaal claver, en zo spicey ook *kuch*. Maar wat is nu eigenlijk de moraal? Wat leren wij hieruit? Waar is de zonde?
Nou. Dat is het nou juist. Volgens mij is lust helemaal geen zonde. Van de zeven hoofdzonden die godknowswho (Ja. Wie eigenlijk? God? Jezus? Mozes? Een of ander kerkfiguur?) heeft opgesteld vind ik Lust eigenijk de enige die wel handig van pas komt. Als zijnde karaktertrek of plotseling de kop opstekende emotie. Want ijdelheid, hebzucht, vraatzucht, jaloezie, woede en luiheid; dat zijn nare zaken. Daar wil je een ander niet mee lastigvallen, daar kan je zelf best zonder ook.
Maar met lust, daar doe je toch niemand kwaad mee? Daar heeft geen mens last van. En jij zelf toch ook niet?

Okee, misschien vinden sommige mensen je een sloerie of een zwakkeling om maar toe te geven aan plots opkomende lusten. Maar ach. Dat zijn goon stomme mensen.
Bij deze wil ik dan ook voorstellen om de 7 hoofdzonden te veranderen in de 6 zonden. Daar zou de wereld een stuk van opknappen. Ga heen en verlustigt u!