Mooi is ze he?



Aan het begin van de avond, toen de zon nog niet helemaal onder was, leek ze heel erg groot en heel dichtbij. Morgenochtend, als het bijna licht is, is het ook net of je haar kan aanraken. Volle maan heeft iets mysterieus, alsof er vanalles kan gebeuren. Zeker als het een beetje stil is. En helder. Zoals vanavond.

Dus als het nu niet zo ongeloofelijk koud was, als ik niet midden in de stad woonde waar de straatlantaarns het effect bederven (en ik bovendien de kans loop ergens tegenaan te lopen omdat ik naar boven loop te kijken), dan ging ik nu een stukje wandelen. Of hier in het parkje voor de deur op het bankje even heel stil naar dr kijken. Fijn.
In plaats daarvan heb ik daarnet alle lichten uit gedaan en een tijdje door het raam gekeken. En nu is ze weg. Verdwenen achter de boom.
Tot de volgende maan(d)!

Ohja: en de nacht voor de dag mijn 29e verjaardag hoop ik op net zo'n heldere nacht als vannacht. Er wordt dan namelijk een total eclipse of the moon verwacht! Klinkt best spannend, eigenlijk.