Mijn weblog

hell is gone and heaven's here

Claire
02/10/2005 | 21:21 uur
in de categorie De wereld volgens

 


Het is een landerige zondagochtend in de hoofdstad en de telefoon rinkelt.
S. aan de lijn. Ik denk dat ze belt omdat we volgens mij gisteren een wazige afspraak hebben om vanmiddag de stad in te gaan. Iets met blingbling kopen. Ik zit nog in slaapmodus en pyjama en vind het veel te vroeg om me door de Kalverstraat te wringen.

Maar S. klinkt nogal verhit. Ze meldt dat zij en T. "toch maar naar Paradiso gaan". Eh ja. Ok. Waarom eigenlijk? Ik bedoel, ik was er gisterenavond nog. Voor wat Limburgse imput in het randstedelijke bestaan. En dat was leuk en daarom ben ik nu dus nog in slaapmodus. Zo nodig hoef ik niet naar de poptempel.
Maar S. roept iets over radio en opschieten en uitgelekt. De situatie dringt niet echt tot me door, maar het klinkt of er haast bij is. Dus met lichte tegenzin trek ik in het soort van wilde weg een outfit aan. Om er later met hulp van een spiegelende winkelruit achter te komen dat ik er bijloop als pipi langkous met een kater. Maar dat maakt niks uit. Haast hebben we!

Op het kruispunt staat T. te wachten. Haar rode koontjes vertellen me dat we heel hard gaan fietsen. Ik haat hard fietsen door de stad, ben er de slechtste in. Maar dat schijnt nu even helemaal niks uit te maken. En dat het spontaan begint te regenen en dat dat gisteren op exact hetzelfde punt op psies dezelfde route reden was om de fiets op slot te zetten en alsnog een tram te nemen, doet er niet toe. We moeten naar paradiso en wel nununununu!!

Bij de poptempel aangekomen zien we mensen rennen en gillen en een hoop drukte bij de ingang. T. smijt haar fiets tegen een hek waarop een bord bevestigd is: Verboden Fietsen Te Plaatsen. Maar T. loopt, zo hard als het fatsoen op klaarlichte dag het toelaat, al zo'n beetje naar de ingang. Volgens mezelf en S. maakt die ene minuut dan ook niks meer uit en we maken onze fietsen vast.
Er staan een klein groepje opgewonden mensen en twee norse beveiligingstypes bij de deur en even is er verwarring. Er wordt gecontroleerd of je wel cash geld bij je hebt. Pinnen is er niet bij. Ik kijk in mn portomonee. Genoeg! Maar de schrik slaat T. en S. om het hart. Zij moeten nog pinnen! En sinds gisteren weten we dat de 3 ABNAmro automaten op het Leidseplein door onverlaten onder handen zijn genomen. Kutkutkut. Ik word min of meer naar binnen geduwd door de volgende ongedurige wachtenden.

In het halletje raak ik aan de praat met derden. Zij weten inmiddels hoeveel kaartjes er nog zijn en ook dat als je binnen bent, je zeker bent van een kaartje. Dat kan best wel zijn, maar ik breng toch wat eenzame, angstige minuten door. Want zullen T. en S. het wel halen? Moet ik strax als ik een kaartje heb, alleen? En ik sta hier dankzij hen! Een meisje achter me barst bijna in huilen uit, als ze hoort dat er maar 1 kaartje per persoon mag worden aangeschaft. Damn.
Het zweet breekt me uit.

Als ik de ruimte die nog geen 24 uur geleden nog gevuld was met een paar honderd springende en zingende Rowwen Heze fans binnenkom, zie ik een korte rij naar het podium. Daar is het te doen. Het doel van deze wilde tocht. Langzaam schuift de rij op. Het meisje naast me komt helemaal uit Noordwijk en heeft het bijna niet meer. Ik word er ook een beetje zenuwachtig van nu. Dan komt het verlossende telefoontje; T. en S. zijn ook binnen. Fjoe.

Het is niet de eerste keer dat ik het podium van paradiso opklim (duhuh, hoor haar; kan niet eens een gitaar vasthouden), maar mijn hart begint sneller te kloppen. Ik lever wat geld in, krijg twee stukjes papier in mijn hand gedrukt en aan elke pols een bandje. Want je zou toch eens iets op eBay willen verkopen. Yeah. Sure.
En dan sta ik ineens buiten tegen het felle zonlicht te knipperen. En kan ik pas goed bekijken wat ik zometeen heel erg diep onder in mn tas ga stoppen. Het is echt waar. Ik heb er eentje.
Een toegangskaartje voor het exclusieve concert van Robbie Williams in Paradiso!
Ha!! Is het al woensdag?


000_4932.jpg000_4933.jpg



(Toegift: de licht-doorgeslagen titel van dit postje heeft natuurlijk betrekking op het in 2003 opgelopen robbie trauma dat nu volledig zal verdwijnen uiteraard)

Reacties op hell is gone and heaven's here

claverklaring 02/10/2005 | 21:35 uur
Let me entertain you - Robbie Williams
 
maria 02/10/2005 | 22:09 uur
Gaaf hoor....veel plezier..Robbieeeeeeeeeeeeeeee.
 
T 03/10/2005 | 10:03 uur
hehehe
Ik zie dus nu pas dat er blijkbaar een bord op dat hek stond. En verslikte me keihard in mn thee. Vandaar dat die mannen me later zo boos aankeken.
 
Marie 03/10/2005 | 18:51 uur
Gefeliciteerd. Ik had vannacht dus een voorspellende droom: dat ik twee kaartjes had gewonnen bij een of andere radiozender en dat ik 1 iemand mee mocht nemen, en dat ik jou dan mee zou nemen.
Ik wens je heel veel genieten toe!
 
paola 05/10/2005 | 12:53 uur
echt supergaaf!!!!
 
SuzanneB 06/10/2005 | 15:25 uur
En?
 
Richard 16/10/2005 | 14:31 uur
Ha! Herkenbaar.... heel herkenbaar... en het meisje uit Noordwijk heb ik nog wat mee gedronken na afloop en met haar vriendin ook. En de boetes voor het in 1 uur naar Amsterdam-centrum rijden zal misschien nog volgen (locatienet adviseert het te doen in 1u25)
 
Plaats jouw reactie