Op de lagere school zat ik in de klas bij Claartje. Claartje had thuis een hooiberg. Ze had ook een eigen badkamer, helemaal voor haar alleen. En een slaapkamer zo groot als onze huiskamer. En een keuken waar ik nu nog wel eens van droom. Bij Claartje aten ze marmite. En andere dingen die we thuis niet hadden, zoals matzes. Maar er was dus ook een hooiberg. In een schuur.
Claartje woonde een behoorlijk eind buiten het dorp en ze werd altijd met de auto opgehaald en weggebracht dus heel vaak gingen we er niet spelen. Maar als we daar waren, was het altijd feest. Verstoppertje in de hooischuur. Of een hut bouwen tussen de strobalen. En als je thuiskwam rook je nog uren de geur van vers hooi in je haar en vond je 's avonds de sprieten terug in je trui.
Ja, hooibergen waren cool.
Waarom zie je eigenlijk nooit meer een echt mooie, goudgele hooiberg? Het is nu eind van de zomer, ze zouden nu zo onderhand eens tevoorschijn moeten komen, ergens. Kinderen willen nu toch ook nog steeds verstoppertje spelen?
J. wist het antwoord. Dat komt namelijk omdat ze van het gedroogde gras tegenwoordig van die rollen maken en die dan weer verpakken in van dat zwarte landbouwplastic.
Oh.
Wat stom. En saai ook vooral.
Want door het gepraat over hooibergen had ik eigenlijk wel zin om eens in een hooiberg te spelen. Een beetje met stro gooien enzo. En gekke stapels maken. Of goon een beetje achteroverleunen met zo'n fijne spriet tussen je tanden en hopen dat de zon schijnt. Uweetwel.
Maar volgens J. zijn er alleen in Duitsland nog van die echte hooischuren en -bergen te vinden. En J. heeft daar volgens mij best verstand van.
Hmpf.
Mijn vraag aan u is nu dus: weet u toevallig een hooiberg in de buurt? Of een schuur met van die balen stro? Heeft u er uberhaupt onlangs nog eentje gezien? Ik bedoel een echte, dus zonder plastiek. Geen boer die toevallig zijn hooizoldertje uitbaat of een hooitel of hoe heten die dingen die ze tegenwoordig allemaal verzinnen om stadse bleekneusjes te vermaken (jazeker heb ik google, dankuvriendelijk). Nee, ik wil echt zo eentje waar je stiekem, zonder dat de hooibergbezitter het merkt, in kan sneaken. Met van die balen stro enzo. Om te spelen.
Vooralsnog levert mijn zoektocht niks op.
Misschien ben ik wel goon te oud om in hooi te spelen.
(...en als het niet zo een onwijs voordehandliggend grapje was, zou ik zeggen; 't is als een speld... onk-onk)
Reacties op hi ha hooiberg
peet
02/09/2004 | 23:38 uur ja vroeger! toen hooibergen nog geen spelden waren!
(en verder ben ik vrij gedesillusioneerd over het feit dat ik dan hulpvaardig met een hooizolder-te-huur (link) kom die dan weer resoluut wordt afgeslagen.
hooi is hooi, verdooi!
Aangezien mijn ouders in een rimboe gebied wonen, waar de boeren nog ouderwets boeren, waar de varkentjes nog buiten scharrelen en de schapen soms in de achtertuin onze planten op staan te eten (maar nu is er gaas...), waar de buiten gedroogde was echt naar gras en hooi en frisse regen ruikt, bevinden zich daar nog enkele hooibergen (met de af en toe opkomende ´hooibroei´.... Fotootje maken dit weekend....??? Hmmm, ik begin hier heimwee van te krijgen.....
Ik weet er nog wel eentje. Of twee. In Zuuk. En ook ergens tussen Vaassen en Apeldoorn.
Irene
03/09/2004 | 08:51 uur Kunt u uw wensen niet nader specificeren? Moet het nu hoo of stroo zijn? Dat is heel verschillend, hoor. Stadsmens dat u er bent.
Het zou zo maar kunnen dat ik er eentje weet.
Toen Evert nog een kleine jongen, woonde hij in Amstelveen. (Nu weer, maar dat is maar twee weken en het komt echt heus waar door de woningnoodsituatietoestanden). Elk weekend ging hij met buurjongen Bart op de fiets richting Ouderkerk a/d Amstel. Vlàk voor Ouderkerk sloegen ze rechtsaf, en gingen door het heempark met De Bult op weg naar Kinderboerderij Elsenhove. Tasjes in de schuur, de varkens gedag zeggen, de stallen uit te mesten (pas op voor Het Varken met De Vlekken), eieren rapen, een stukje met De Pony en De Kar rijden, om dan, als de kinderen uitgereden waren, De Pony te borstelen. Amstelveen is saai moet je weten, dan doe je dat soort dingen.
Enfin, waar ik heen wil: Aan het eind van de dag, als de meeste kinderen op kekke klompjes weer vertrokken waren in de Volvo, was het tijd om De Geiten op te halen. Van die echte grote witte Geiten. Goeie ouwe Hollandsche Geiten. Die moesten gemolken. En op stal. Vonden ze fijn denk ik. Nooit begrepen. Nu wil het dat boven die stal, gelegen voor De Konijnenberg, (Nu, vele jaren later, besef ik mij dat het wellicht daardoor komt dat ik rond mijn twintigste een jaar in een tuincentrum heb gewerkt dat ook zo heette. Waarschijnlijk zocht ik geiten.) een heuse Hooizolder was. Met Stro èn Hooi. En daar gebeurde het. Daar werden vriendschappen gesloten voor het leven met mensen die ik nooit meer zie. Daar bleef buurjongen Bart hangen met zijn plaatjesbeugel tijdens het zoenen en moest blootstands naar huis.
Bedankt Claver! Voor mijn geheugen.
Maar als je er één zoekt, ga naar Amstelveen met lijn 5, stap uit bij halte Oranjebaan, en loop richting Ouderkerk. Niet te ver, dan sta je in de Arena. En daar hebben ze dus geeneens gras zeggen ze.
bouws
03/09/2004 | 18:51 uur gadver! marmite!
heerlijk! marmite met plakjes komkommer!
jan
04/09/2004 | 09:58 uur wietzoldertjes kan ik je wel aanwijzen, maar hooizolders zijn uit de tijd. jammer want daar heb ik als vrijer van een boerendochter indertijd fijne uren beleefd.
