"Alles komt wel weer goed," zei hij.
"Jaja," was mijn antwoord.

Want ik geloof daar niet in, in dat alles altijd weer goed komt. En hoezo moet er eigenlijk ook altijd meteen dat woordje 'weer' er bij? En wanneer psies was het wel goed dan? Het afgelopen half jaar was nou niet echt een heel erg feestelijk periode, vond ik. Oh, natuurlijk waren er heus wel leuke dingen en een fijne zomer en mooi weer en rose en lieveleuke mensen en daar kan ik ook heus echt best wel van genieten. Maar echt goed? Neuh. Teveel basis-onzekerheden. Noem ik niet echt goed.

Nou weet ik ook wel: situaties gaan voorbij, gevaar wijkt wel weer, pijn slijt, wonden helen en problemen worden ook wel een keer opgelost. Maar is het dan meteen goed? Welnee. Ik vraag me altijd af hoe mensen dat nou toch altijd met overtuiging kunnen zeggen. Waar baseren ze dat op? Hoe weeeeet je dat nou? Resultaten behaalt in het verleden bieden geen enkele garantie voor de toekomst. Dus hoe en waarom zou het nu dan ineens wel 'allemaal goed komen'? Als het de afgelopen periode ook eigenlijk nogal prut was?

Erger is het nog als mensen zeggen: dat komt vanzelf. Want het komt dus echt helemaal niet vanzelf!
Als het vanzelf zou gaan, zou er morgen (of nee nu!nu!nu!nu!) iemand aanbellen die zou zeggen: hallo prinses! ik heb een wit paard, een lasso en een contrabas, hier heb je een leuke baan en oh? wil je er een huis bij, tuurlijk hiero!
Dát is als het vanzelf gaat. Dát is als alles goed komt.

Maar dat is dus niet.
En ik weet ook niet wanneer dat wel is.
Ik hoop maar snel. Want ik word een beetje moe.
En zo is het ook niet zo leuk. Eigenlijk.