Het waait. Het waait behoorlijk hard zelfs. Maar dat had u zelf vast ook wel gemerkt. U ben tenslotte ook niet achterlijk.
Eigenlijk vind ik het best gezellig om binnen te zitten als het hard waait. Wanneer de wind om het huis huilt en de regen tegen het raam klettert, om er maar even een cliche tegenaan te werpen. En dat dan de gordijnen dicht zijn en kachel aan is en je met je pantoffels en een vest (die blauwe ja, pluk!) aan op de bank zit met thee en een boek enzo. Fijn is dat.

Maar ik woon op het moment in een tussenhuis. En dan is dat weer buiten net een stukje minder fijn. Niet dat ik niet met kachel, pantoffels en vest op de bank kan zitten, of dat het hier stiekem in huis ook waait en regent. Dat nou ook weer niet. Het blijft droog en warm. Maakt u zich geen zorgen.
Er is iets anders wat niet zo fijn is.
Het huis maakt geluid. Want het huis waar ik in woon staat Te Koop.
En aan een Te Koop huis hoort dus een bord waarop staat dat het Te Koop is.



En het is dus dat bord dat het geluid maakt. Want het bord zit namelijk redelijk stevig soort van vastgeplakt aan het raam. Maar bij iedere windvlaag wil het bord los. En dus rukt en trekt het bord aan het raam. 't is een behoorlijk akelig geluid. Woeh-woehoe-bonkbonk-woehoe.
Vooral als het buiten donker, koud, windvlagerig en nat is. En ik de gordijnen dicht heb. Dan lijkt het soms zelfs een beetje of er iemand aan het raam staat te kloppen en te rammelen. En ik woon op twee-hoog. Huu-huuh.

Het bord hangt er al sinds ik hier woon (2 maanden). En sindsdien is het eigenlijk ook bijna altijd slecht weer geweest. Toch kan ik er maar niet aan wennen. Was het maar vast zomer.