Ik zou nog vertellen van mijn kindje.
Ik verwacht het in december.
En omdat jullie dan misschien zouden schrikken van het plotse geboortekaartje, nu alvast maar een aankondiging. Een verhaal over de bloemetjes en bijtjes.
Er was eens een publieke omroep, genaamd de NCRV. Op een mooie dag richtte de NCRV een nieuwe afdeling op waar ijverige mannetjes nieuwe programma's bedachten; De Ideeenfabriek. Maar anders dan de naam deed vermoeden, gebeurde dat programma's verzinnen nog niet aan de lopende band.
Gelukkig bedachten ze, met de hete adem van Medy in hun nek, dat al die 100-en andere NCRV-ers die in het grote donkere AKNpand rondschuifelden misschien ook nog leuke ideeen zouden kunnen hebben. En dus schreven de mannetjes een wedstrijd uit waar iedereeen die iets bij de NCRV deed, aan mee mocht doen. In televisieland noemen ze dat een pitch.
Van de mannetjes van de radio tot aan de kantinemedwerkers; allemaal broedden ze op het beste plan. Want er viel ook iets te winnen bij de pitch. Van de 8 leukste ideeen zou een heuse pilot gemaakt worden en die zou dan op tv worden uitgezonden. Wat een prijs!
Maar liefst 40 plannen kwamen er binnen bij de fabriek. Een echte jury boog zich op de binnengestroomde ideeen.
Drie maanden later viel er bij mij een brief op de mat.
Want natuurlijk had ik ook meegedaan aan de pitch. Ik was tenslotte op dat moment ook in dienst van de omroep. Ik kan nu achteraf wel verklappen dat ik het in eerste instantie niet eens deed omdat ik vond dat ik het alleralleallerbeste tv-idee van de hele planeet had, (dat heb ik natuurlijk wel, zoals iedere programmamaker denkt dat hij of zij het beste idee heeft, maar die werd nog even bewaard omdat het een heel duur programma is -en ook nog behoorlijk entertaining edoch educatief- maar ik aldus ook heus wel weet dat de ncrv zoiets nooit gaat maken, zeker niet in deze barre omroeptijden maar het is een superplan wat ik je brom! *adem uit*) maar vooral omdat ik ook best wel eens een bijdrage wilde leveren aan de programmering van de NCRV. Naar mijn idee kon het allemaal best eens ietwat jonger en modernerderder.
En dus tikte ik op de sluitingsdag van de pitch een heus programmavoorstel. Niet dat ik dat ooit eerder gedaan had, maar hee. Ik deed m'n best. Voor uw beeld daarbij citeer ik uit eigen werk:
Omschrijving programma:
Door middel van een DV camera gunnen 3 bijzonder gewone Nederlanders ons een kijkje in hun leven. Na afloop van de uitzending kunnen kijkers via internet stemmen van wiens leven zij in de volgende uitzending meer willen zien
Motivatie:
Voor wie niet regelmatig het internet besurft is het wellicht een volslagen onbekend fenomeen; het weblog. Een weblog (lifelog in dit geval) is een persoonlijke site waarop de beheerder met enige regelmaat (vaak dagelijks) gebeurtenissen uit zijn of haar leven beschrijft. Een soort online dagboek dus.
Het fenomeen weblogs heeft, zeker de afgelopen twee jaar, een enorme vlucht gemomen. Begon rond 1999 slecht een handjevol nerds met enige regelmaat een interpagina te updaten met linkdumps en verhaaltjes, inmiddels beschrijven enkelen tienduizenden mensen dagelijks hun avonturen, meningen of wissewasjes op hun log. Veel van deze lifelogs trekken een vast publiek, uiteenlopend van enkele tientallen tot soms wel duizenden per dag.
(...) Als er zoveel mensen op zeer regelmatige basis willen lezen over de dagelijkse beslommeringen en meningen van volslagen onbekenden, waarom zouden ze dan niet willen kijken naar het leven van volslagen onbekenden? Real life soaps (tot nu toe van BN-ers als Jan Smit, Frans Bauer en Patty Brard) worden goed bekeken en gewaardeerd. En waarom zou het leven van een BN-er eigenlijk interessanter zijn dan dat van een 'gewone' Nederlander? Tijd voor weblogs op tv! (...)
De NCRV heeft inmiddels een geschiedenis opgebouwd in het laten zien van verhalen van 'bijzonder gewone' Nederlanders, met programma's als Man Bijt Hond, Taxi, Hello Goodbye en zelfs De Stoel. Dit programma zou prima in die traditie passen.
Kennelijk vond de jury dat ook. Want in de brief die op de deurmat viel, stond dat ze, de NCRV dus ja, van plan waren om van mijn format een pilot te maken. Wat zeg ik? Het werden twee pilots!
Haha! wat een goed verhaal! Ik heb nog nooit iets groots gewonnen. En nu won ik zomaar 'naar een idee van... mijn naam'! ha!
In een serie met nog 4 andere programma's wordt De Wereld Volgens.. (aan orginaliteit geen gebrek!) vanaf afgelopen zondag uitgezonden. Vanavond is de tweede. Mijn (hahaha! mijn ja!) programma's zijn 4 en 11 december aan de beurt. Tegen die tijd zal ik u uiteraard nog stalken over het feit dat u naar de bijbehorende webzijde moet surfen om bovengenoemd programma de hemel in te prijzen. Dat doe ik nu nog niet want dan stemt u misschien per ongeluk wel op een van die ander programma's. En dat moet natuurlijk niet. Mijn programma is namelijk de allerleukste en -beste! (En jahaaa. Ik weet inmiddels ook wel dat er ooit al eens een soortgelijk tv-programma is geweest dat 'geld voor je leven' ofzo heette, maar dat wist ik nog niet toen ik dit format schreef en trouwens, het is toch helemaal iets anders. Hoor.)
Anyway. Natuurlijk heeft elk succes een keerzijde. Want ik werk op dit moment helemaal niet meer voor/bij/met de NCRV. En dus moest ik de redactie en samenstelling van De Wereld Volgens... uit handen geven. Gelukkig wel aan een legertje bekwame mensen dus dat verlicht wat. En natuurlijk zou ik mijzelf niet zijn als ik me er niet op alle mogelijke manieren toch mee bemoei.
Volgende week ga ik kijken naar het eerste materiaal. Net zoals aanstaande moeders hun eerste echo laten maken. Ik kan bijna niet wachten.