Het was natuurlijk hartstikke lief van mijn vader -pardon- de sint dat ie m'n zussen, m'n zwagers en mijzelve allemaal een leuke kadobon gaf. Hij had er goed over nagedacht wat hij ons nu weer in december moest geven en was tot de conclusie gekomen dat het voor iedereen het leukst was als ze zelf iets uit konden kiezen. Op zijn leeftijd wist hij toch niet meer zo precies waar hij ons blij mee kon maken maar met zo'n kadobon kon hij ons toch een zetje in een leuke richting geven. Hij was uiteindelijk helemaal zelf naar de winkel gegaan en kwam thuis met vijf bonnen van een parfumerie. We kregen er allemaal eentje in onze schoen. Hoera!

Nou ben ik zelf niet zo'n parfumeriebezoekster maar ik dacht dat 20 uurie best een bedrag was waar je iets leuks van zou moeten kunnen kopen. Of in ieder geval een fijn end zou kan komen. Ik koop namelijk 1x per jaar een flesje van mijn favoriete geurtje en doe daar dan ongeveer een jaar mee. Het is nog al een zwaar luchtje dus daar moet je rustig aan mee doen. Vind ik. Afijn. Ik meende dus heus wel te weten wat een flesje eau de toilette tegenwoordig kost. Laatste keer dat ik een parfumwinkel bezocht waren guldens nog net niet in euro's veranderd en ik meen mij te herinneren dat ik toen ongeveer 75 piek betaalde.

Mijn zussen daarentegen weten beter hoe zo'n parfumerie er vanbinnen uitziet en wat de hedendaagse prijzen zijn. Zij hadden dan ook, heel snugger, mijn zwagers bonnen ontfutseld en met 40 euro op zak de luchtjeswinkel geplunderd.

Ik dacht gisteren met mijn eigen bonnetje hetzelfde te doen maar kwam mooi bedrogen uit. De prijs van een flesje Opium was inmiddels gestegen tot 49 euro nogiets. Belachelijk! Uit stil protest (en met in mijn achterhoofd het ook totaal utopische idee vab' jeweetmaarnooit wanneer je weer es op de taxfree zone op schiphol komt, waar het dan iets goedkoper is ofzo - right) besloot ik mijn bon aan iets anders uit te geven.

Maar. Dat bleek voor iemand als ik nog helemaal niet zo makkelijk te zijn in zo'n winkel. Want wat verkopen ze daar behalve parfum? Juist. Make-up. En als ik ergens eigenlijk zo min mogelijk geld aan uit wil geven is het wel make-up.

Gelukkig was S. mee. S. weet veel van make-up want zij heeft op make-up(en vooral hoe je het leuk op iemand aan kan brengen) gestudeerd dus zij loodste mij door het woud van borsteltjes, rollertjes, doosjes, sticks en hoehetenaldiedingen naar het beste merk mascara. Want mascara is dan nog het enige wat ik met fatsoen op kan doen zonder dat het meteen een kliederboel wordt.

Okee. Wij waren bij de mascara.

Ik zie sowieso het verschil niet helemaal precies, maar de een had dan een dikker borsteltje waardoor je oogharen verder uitelkaar gaan staan wat blijkbaar heel mooi is, de ander een lang, dun borsteltje waardoor je juist weer wimpers langer lijken en de derde blijft goon heel lang zitten zonder te kruimelen. Ofzo. Dat kan blijkbaar niet echt allemaal tegelijk in 1 rollertje. Ik ging met die met het dunne borsteltje (geloof ik) naar de kassa. "Dat is dan 20 euro," zei de mevrouw (want ook al zijn ze 10 jaar jonger dan ik, het zijn altijd echte mevrouwen -met zo'n sjaaltje- die bij zo'n winkel werken). Pardon? De-mas-cara-rol-ler-kost-twint-tig-eu-ro!!! Jeezus!

Wie verzint die prijzen? Wie koopt dat? Er zijn vrouwen die elke week iets anders kopen om op hun gezicht te smeren! Vrijwillig!! Zonder bon! En ze weten ook nog wat ze psies moeten kopen. Welk rollertje waar voor is. En het is allemaal even duur! Manmanman. Ben er nog een half uur confuus van geweest.

Dus als u mij nou binnenkort tegenkomt en u ziet iets 'anders' aan mij...dan zijn het mijn wimpers. Die zijn nu voor 50 eurocent per stuk langer, voller en longerlasting. Ofietsdergelijks.

Volgend jaar koopt sint maar mooi een cdbon.