er moeten ook mensen gered
Hoera, ik ging alweer naar de film. De teleurstelling van vorige week (ga niet naar The Shape of Things! Dat is een heel stomme film. Wel met geluid, maar toch heel stom. Niet gaan! No go! Don't say i didn't warn ya!!) nog vers in het geheugen durfden we het toch aan om in dezelfde bioscoop een rolprent te gaan bekijken. We gingen naar American Splendor.
American Splendor gaat over Harvey Pekar die van zijn eigen niet zo heel erg succesvolle leven een populair stripverhaal maakt. Of nou ja. Hij schrijft het op, want hij kan helemaal niet tekenen (natuurlijk), en een vriend van hem maakt er een strip van. Harvey's saaie baan als archiefmedewerker, zijn moeizame relatie, zijn strijd tegen kanker, zijn aparte vrienden en collega's en vooral veel alledaags gedoe; alles wordt vastgelegd in stripvorm. Leuk is dat op een aantal momenten de echte personages het verhaal toelichten of aanvullen. Hilarisch is de rol van autistische vried Toby. Zowel de acteur als de echte Toby. ja, een fijne film, dat American Splendor.
Tijdens de wandeling naar huis hadden we het ook nog even over de toch wel duidelijke boodschap die de film ons wil meegeven; elke sufferd kan een held zijn en ieder leven is interessant. De link met webloggen was dan ook snel gelegd. Ik ben het namelijk helemaal niet eens met die boodschap.
Vroeger, op de school voor journalisten, dacht ik altijd dat iedereen eigenlijk wel kon schrijven. Als je maar een beetje je best doet. Je neemt een onderwerp, past er wat regeltjes op toe, je begint te tiepen en dan op een gegeven moment is het klaar. Punt. Een leesbaar verhaal.
Maar toen kwam internet. En zag ik ineens dat er wel veel mensen helemaal niet zo goed konden schrijven. Booooring.
En weer wat later nam ook nog zo ongeveer de hele wereld een weblog. In het kader van in iedereen schuilt een Harvey Pekar, kan iedereen zijn eigen leven in op internet beschrijven en zodoende ook een held worden.
En toen wist ik het zeker. Er zijn eigenlijk maar heel weinig helden. Want
wat een zootje crap komt er bovendrijven. Niet normaal.
Loggen mag misschien hip zijn en je telt vast ergens niet mee als je geen weblog heb, maar eigenlijk zouden die gratis dingen als webstreepjelog en blogger verboden moeten worden. Het is te makkelijk geworden om je leven en mening op internet te ventileren. Bah. Niks aan.
En het gaat er helemaal niet om of de gelogde levens al dan niet boeiend zijn, of dat er spannende dingen worden beschreven. Al voer je de hele dag geen fuk uit of schrijf je elke dag een stukje over de tram; doet er niet toe. je hoeft niet eens een heel rijk innerelijk leven te hebben. Met de juiste zinscontructie en een fatsoenlijk vocabulaire kom je een heel eind. Het gaat er in d eeerste plaats om hoe het is opgeschreven, een interessante inhoud is alleen mooi meegenomen.
Maar ja. Dat vind ik.
En dat is ook maar een opgeschreven mening natuurlijk.
Hmm.
Leuk bedacht claver, zo'n verhaaltje.
Maar mooi dat dit dus een van de saaiste stukjes ooit is geworden.
Rijk innerlijk leven my ass.
Volgende keer weer goon over je boring life, graag.