Mijn weblog

Niet iedereen kan een held zijn*

Claire
08/12/2002 | 19:52 uur
in de categorie De wereld volgens

 


Ik heb vandaag een jongetje gered. En ik ben er zelf heel trots op.

Het zondagse boemeltje van Emmen naar Zwolle is een heel rustig boemeltje en dat kwam mij goed uit. Want op zondagmiddag heb ik geen zin in gedoe en lawaai en ik was dus zeker niet van plan om bij de vader met drie schreeuwende kinderen in de leeftijd van 6 tot 12 in de coupe te gaan zitten. En dat hoefde ook niet want de volgende coupe was nagenoeg leeg.

Terwijl het Drentse landschap met een ondergaande zon aan me voorbijsnelde en Robbie zichzelf in mn oor nummer na nummer ophemelde, liet ik me achterover zakken in een hazeslaapje. Lekker zondag.

Alles dus helemaal tof, totdat eerdergenoemde kinderen het nodig vonden mij bruut uit m'n net gecreeerde cocon te halen. U kent het gedrag van ongeduldige kinderen in treinen misschien wel; heen & weer door de paden rennen, met de schuifdeuren schuiven, aan de palen op de balkons hangen. Dat alles het liefst onder begeleiding van onduidelijk geschreeuw en gegil. Als het maar lawaai maakt.

Geirriteerd opkijken en opvallend zuchten hield de draakjes niet tegen. Dus zat er niks anders voor me op dan op strenge toon te zeggen dat ze er mee op moesten houden. Dat deden ze (tot mijn verbazing). Dus kon ik weer rustig doormijmeren, uit het raam staren en naar Robbie luisteren.

Maar op de achtergrond meende ik nog steeds wat geschreeuw en gebonk achter me te horen. En dat terwijl die kids toch alledrie echt in de volgende coupe bij hun vader waren gaan zitten. Dacht ik. Na een dikke 10 minuten ging ik maar es kijken waar het achtergrondrumoer dan wel vandaan kwam. In het gangetje hoorde ik het pas goed; een hartverscheurend 'mamaaaaaa' en wanhopig gebonk vulde de ruimte. Het kwam van de wc en ik kreeg bijna medelijden.

Toen ik de wcdeur (die niet eens op slot was ofzo - de aansteller) openmaakte, kwam er een kleine Harry Potter tevoorschijn die nog harder te brullen toen ik in de deuropening verscheen en mij hardhandig opzij duwde om naar z'n vader in de volgende coupee te rennen. Dat was nog tot daar aan toe.

Maar toen ik de tussendeur achter hem dicht wilde doen (want die had het draakje natuurlijk weer open laten staan en weet je wel hoe koud het vandaag is *zanik zeur zeik*) kreeg ik ook nog es een kwaaie blik van de vader toegeworpen. As if ik het huilebalkje persoonlijk had opgesloten.

In plaats van em te redden had ik het monstertje dus beter kunnen laten zitten waar ie zat en was ie mooi gedoemd de rest van zijn leven door te brengen in een wc tussen Emmen en Zwolle! Dat was z'n verdiende loon geweest. Maar nee, ik moest weer zonodig gaan kijken waar het geluid vadaan kwam en een heldendaad verrichten. Net goed voor die vader dat ie nu weer zit opgescheept met dat vervelende joch.

Want boze blikken werpen is toch geen manier om een heldin te bedanken? Nee, 't gaat hard achteruit met de normen & waarden hedentendage, wat ik u brom!





* uit Slaap Zacht Elizabeth - Acda en de Munnik

Reacties op Niet iedereen kan een held zijn*

verbal jam 12/12/2002 | 18:58 uur
Volgende keer gewoon doortrekken!
 
Plaats jouw reactie