Eigenlijk was het heel gevaarlijk wat ik deed. En dat ook nog op Vrijdag De Dertiende. Maar van een heel klein beetje gevaarlijk leven is nog nooit iemand echt veel slechter geworden. Dus ik deed het lekker toch.
Ik ging helemaal alleen naar De Parade. Naar meneer Huub.
Livin' on the edge!
Klinkt natuurlijk nogal doorslaan dat ik onder begeleiding naar een voorstelling op De Parade moet gaan. Maar wat u niet op de foto ziet: er was een contrabas involved. En de keer dat ik lange versie van desbetreffende voorstelling zag, lag ook nog vers in mijn geheugen. Ik was toen zwaar onder de indruk en helemaal van slag! Plus: de laatste keer dat ik een contrabas op De Parade zag, ging het ook al bijna mis. Ik had nu dus echt weer een chaperon nodig. Dringend.
Maar wie ik ook belde, mailde of smste, niemand kwam met een enthousiaste reactie.
Eigenlijk kunnen die mensen zich niet eens meer mijn vrienden noemen. Want wat een slappe excuusjes hadden ze! De een had een bijholte-ontsteking en er was iets met hamsterwang. Aanstelleritus natuurlijk! Een ander vond dat het te hard regende en dacht aan al die modder die er zou liggen. Mietje! Weer een ander moest ineens heel nodig naar Zeeland. Wie wil er nou naar Zeeland? Zeeland sucks. En daar regent het trouwens ook. Nog weer een ander belde voor het gemak maar helemaal niet meer terug. And so on, and so on.
Ik begreep er niks van. Waarom verzonnen die mensen al die smoezen? Wat was er mis met mij? Of met meneer Huub for that matter? Hoe kun je niet van meneer Huub houden? Of van mij. For that matter!
En dus ik zat daar, zonder chaperon, met een glaasje rose op een bankje te luisteren naar Huub, piano en contrabas. De regen kletterde op het dak van de tent. Heel hard. Heel fijn.
Ik was bijna volkomen tevreden.
net of het nooit meer zomer worden wil
de terrassen in de stad
zijn leeg en stil, zijn koud en nat
en de regen slaat tegen mijn zonnebril
het is augustus maar het lijkt meer op april
(En natuurlijk. Later, toen ik terugliep naar de tramhalte, toen waren ze er ineens wel; de vrienden. Ze wilden naar een kroeg. Ik had geen excuus.)