Mijn weblog

simon

Claire
30/09/2004 | 14:02 uur
in de categorie De wereld volgens

 


Ergens in de waas van de afgelopen dagen vond ik mijzelf terug in een bioscoopstoel. Ofnee. Ik vond mij niet terug. Ik verloor mezelf alleen nog meer. Nou is dat naar mijn bescheiden mening psies het effect dat een bezoekje aan de bioscoop zou moeten bereiken, dus dat was niet erg.

De laatste keer dat ik een traan liet bij een bioscoopfilm was bij Dead Poets Society, ergens op het randje van de jaren 80 (jaja, toen hadden ze ook al bioscopen en films in kleur). Daarna heb ik, kwa meleven met personen op een scherm, volgens mij alleen nog wel eens een waterlander geplengd bij een kerstaflevering van All You Need Is Love. En toen had ik een acute gebrokenhartsituatie. Dus dat telt niet eens echt. Vind ik.

Maar goed. Ik zat dus in de bioscoop. Op het scherm rolde Simon aan mij voorbij, over mijn wangen rolden tranen. Simon is een mooie film. Over liefde, vriendschap en de dood. Met een prachtig einde. Dat klinkt zwaarder dan het is. Want er valt vooral veel te lachen bij Simon. Ik zelf moest met name erg gniffelen om de bijnamen en scheldwoorden die de hoofdpersonen elkaar om de haverklap toedichten. En een deel van de film speelt in de jaren 80. Dus zie je de eerste mobiele telefoons van toen, de lelijkste interieurs van de wereld en matjes en schoudervullingen. Ook lachen.

Ik wil verder niets vertellen over het verhaal en dat soort dingen. dat is verklappen. Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat ik vind dat jullie ook allemaal naar Simon moeten gaan (en helemaal niet naar DeDominee. Ook al speelt Frank Lammers daarin. Wat natuurlijk ook best belangrijk is).
Want Simon is zwaar sfeerverhogend. Zou hij zelf zeggen.

Reacties op simon

Agnes 30/09/2004 | 21:54 uur
Oh? Wel een aanradertje dus! Misschien ga ik ook weer eens een avondje in het donker zitten met een doosje tissues op schoot.
 
Plaats jouw reactie