Ik was iets leuks aan het doen de afgelopen dagen.
Iets kei-internationaals. Vond ik zelf dan tenminste.

Een maand geleden kreeg ik een mailtje van iemand uit Australie. Nou krijg ik dat wel vaker, maar dit was een werkgerelateerd verhaal.
Tijdens mijn tripje door Canada vorig jaar had ik namelijk een meisje leren kennen dat precies hetzelfde deed in Australia als ik in Nederland. En bij het afscheid zei ik, netwerker dat ik ben, "Als je ooit nog es een leuk klusje voor me weet, dan hoor ik het wel, he?"
In de volstrekte veronderstelling dat ik er nooit meer iets van zou horen.
Maar kennelijk had ze dat onthouden.
Of ik nog steeds 'in tv' was? En in Amsterdam woon?
Yep, dat klopt, mailde ik terug. Hoezo?

Ze werkte nu bij een productiebedrijf dat voor National Geographic Channel het programma Taboo maakt. En ze waren bezig met een aflevering over xtc in Nederland. Of ik wellicht geinteresseerd was om wat researchwerk voor ze te doen?
Hell yes.
Want niet alleen staat werken voor een buitenlands bedrijf en dan in het bijzonder National Geographic goed op je cv, ik kreeg er ook nog voor betaald! En best wel leuk ook. Zo leuk, dat ze in plaats van een salaris een ticket Amsterdam - Sydney en terug gingen boeken. ha! Talking about killing three flies in one hit!

En zo kwam het dat ik de afgelopen vier dagen als volleerd toeristenbegeleider door onze zonnige hoofdstad slenterde met een twee aussies en een brit achter me aan. Van grachtje zus naar uitgaansgelegenheidje zo, van een Officier van Justie hier naar een koffiesjop daar. Ik bestuurde een Franse SUV, stond tot 3 uur snachts met een professor uit Wales op de dansvloer, bracht een totaal van de kaart zijnde amerikaanse uitwisselingsstudente netjes thuis, probeerde een hollandsch skateboard uit, at thais als ontbijt en amerikaanse burgers als lunch.
Vermoeiend, maar wel erg leuk allemaal.

Over of het resultaat van deze internationale cooperatie ooit nog op een hollandsche buisch te zien is, tast ik nog in het duister. Het programma is in eerste instantie bedoeld voor de amerikaanse National Geographic Channel (zodat ze daar ook eens weten dat harddrugs in Nederland dus heus wel illegaal zijn en niet iedereen hier van god los is) en wordt daar pas rond kerst uitgezonden, als onderdeel van vijde Taboo-seizoen. In Nederland is tot op heden alleen serie 1 vertoond.
Maar gelukkig is er internet en valt er aan het eind vh jaar vast wel ergens iets te downloaden.

Gisteren heb ik weer afscheid genomen van mijn nwe aussie vrienden. Ze vonden de sleutelhangers in de vrom van klompjes met de amsterdamse vlag erop helemaal niet corny, maar juist awesome mate! En as we speak zijn ze waarschijnlijk aan het rondstruinen in het Rijksmuseum tijdens hun vrije dag. Of, more likely, tegen het bevrijdingsfestival ernaast aangelopen, zich aan het laten vollopen met Heineken en een beetje aan het kijken naar de ruggen tegen 'you fukkin tall people' in plaats van een leuke band. Zodat ze mogen door kunnen naar de Faroeer eilanden, iets over walvissenvangst.
Het zal je baan maar zijn.

Mijn eigen internationale werkavontuur is ook nog niet ten einde.
Mijn koffer staat namelijk klaar.
Ik moet dringende naar Spanje.
En doe dat fronsje maar weer weg, en de onverglijkte blik hoeft ook niet worden opgezet wegens zoveel oneerlijke verdeling van werkjolijt.
Want het is hier beter weer dan in Spanje. Hoor.

Dus hup naar die tuin, dat balkon, park, bos, festival of anderzins niet-overdekte plek.
Dan ziet u mij over een dag of 10. Uweetwel, wanneer u bruin bent.
En ik niet.