Gisteren probeerde iemand mij te koppelen.
P. had Een Nieuwe Man leren kennen. Leuk voor haar, natuurlijk, maar P. heeft al een man. Ik ken die man toevallig en die man is heel leuk. Die wil ze niet kwijt, neem ik aan.
Waarschijnlijk was het dus daarom dat ze Nieuwe Man graag aan mij wilde verslijten. Leuke mannen zijn tenslotte schaars en moet je aldus in de buurt houden, moet P. gedacht hebben.
Ik stond eigenlijk helemaal niet zo te juichen toen ze vertelde dat ze een man voor me had uitgezocht. Ik bedoel; so desperate ben ik helemaal niet, dat iemand mij moet gaan aanprijzen bij wildvreemden! Sch! Er is heden niet eens een vacature! En al helemaal niet voor dit exemplaar. Want dat Nieuwe Man bij een Blof concert werd opgepikt, pleitte al niet echt voor hem, maar toen ik vanmiddag een foto zag haakte ik echt driedubbel af. Oud! And So Not My Type!
Nu schijnt het inmiddels algemeen bekend te zijn dat ik best wel picky ben, kwa mannen (zo nee; lees vooral hier.) maar volgens betrouwbare bronnen heeft dat te maken met de Wet van Vraag & Aanbod. Wie veel te bieden heeft, mag zelf ook best wel kieskeurig zijn (hee, ik verzin het niet zelf he!). Klinkt als een prima theorie, toch? En dat ook nog es terwijl ik eigenlijk helemaal niet eens zoveel eisen heb. Twee eigenlijk maar. Zelfs.
Kijk maar.
U ziet. Een cowboy en een contrabas.
Eerst die contrabas.
Ik schreef recentelijk al over muziekinstrumenten. Nou, ik vind de contrabas dus het meest sexy instrument. Ik doe een poging tot uitleg.
Het is ten eerste het geluid. Beetje melancholiek soms, maar kan ook heel opzwepend zijn. Let wel; we hebben het niet over de basgitaar hier! En dan vind ik het t allermooist als de strijkstok niet gebruikt wordt. Dus het plukkerige snaargeluid zeg maar.
Dan heb je ook nog degene die op de bas speelt. Dat is meestal een figuur van het dromerige soort. Let maar eens op als je een groepje muzikanten ziet en daarbij een contrabasspeler. Die staat er altijd bij of ie er niet echt bij is. Daarbij hebben contrabassisten hele lenige vingers, lijkt mij. Van dat gepluk aan die dikke snaren natuurlijk. Ook een pre.
En dan heb je daarnaast dus cowboys. Cowboys zijn de allerallerallercoolste mannen.
Omdat ze uit het wilde westen komen. En een hoed hebben. En een ruitjesbloes. Ze zijn altijd tegen de Bad Guys. Altijd. Cowboys hebben ook het leukste accent. En ze ruiken naar gras en iets wat ik niet ken maar wel heel lekker is. Frisch. Dan zeg ik nog ff niks over die lasso die ze hebben. Cowboys zijn goon heel erg sexy.
Niet zo leuk is dat cowboys soms een paard hebben. Dat hoeft voor mij niet zo. Paarden zijn te groot, doen onverwachte dingen en ze stinken. Weg ermee.
En als dat paard weg is, hebben ze dus ook geen laarzen meer nodig. Komt dat even goed uit!
Want ik vind laarzen bij mannen goon helemaal niet zo heel erg nodig. De mijnes zijn toch mooier. En voor wat betreft baarden; sommige cowboys menen er daar een vante moeten aanmeten omdat ze denken dat dat tof is. Okee, als je een maand lang achter koeien hebt aangerend, vind ik het prima. Dan heb je daar geen tijd voor enzo. Maar mijn aversie tegen gezichtsbeharing spreekt verder voor zich, toch? Do not hide that pretty face, cowboy! En het kriebelt bij het zoenen. Dus hier met dat scheermes.
En laarzen zijn alleen voor oude mannen die jong willen lijken of voor jongens die liever een meisje hadden willen zijn. Ik ben goon tegen laarzen. Nog meer dan tegen baarden.
En oh ja. Ik weet: er zijn heel veel verschillende soorten cowboys. Want soms zie je het er niet eens echt aan af. Dan hebben ze geen hoed, geen ruitjesbloes of lasso. Alleen een cowboyhart. En dat is natuurlijk ook heel erg stoer.
U begrijpt, uit bovenstaande; eigenlijk wil ik dus alleen maar een contrabasspelende cowboy. Want die zijn goon de leuksten.
Maar ja. Vind die maar es.
En dan ook nog zonder laarzen. En zonder baard.
Zucht. Ziejewel. Toch picky.