Ja.
Nog even over die film van gisteren. Of eergisteren alweer dus.
Ik vond daar nog even niks van, vanwege die engerd naast me. Maar ik heb zojuist wel iets bedacht. Wat ik er van vind. Van Enternal Sunshine of a Spotless Mind dus.

Buiten het feit dat ik eigenlijk achteraf best onder de indruk van de regie was (surrealistisch, bizar, videoclip-achtig. en een briljant intro.) draait de film verder eigenlijk om een nogal mager verhaaltje. Dat heb je wel vaker bij lovestories. Blijken achteraf vaak magere verhaaltjes.
Afijn. Boy meets girl, lijken voor elkaar gemaakt. Ze krijgen verkering maar ergens loopt het toch mis. Zij laat hem uit haar geheugen verwijderen en als hij daar achter komt, besluit hij dezelfde behandeling te ondergaan. Met alle gevolgen van dien uiteraard.

En daar vind ik dus wat van. Want stel je voor dat het echt zou kunnen. Dat je goon een stukje van je geschiedenis kan wissen. Net als in je browser zeg maar. Select en delete.
In de film is het niet met 1 muisklik gedaan. Maar toch...easy does it: je verwijdert alle tastbare herinneringen (brieven, fotoos, kadootjes maar ook mails etc) uit je omgeving en levert ze in bij de 'deleters'. Die komen dan als je slaapt de restjes uit je geheugen vissen. En de volgende ochtend sta je op en weet je van niks. Je leven gaat goon verder waar het de vorige dag was gebleven. Maar dan zonder pijn. Wonderful!

Dacht ik tijdens het kijken. (ik zou ook meteen die griezel naast me deleten natuurlijk). Maar leerde Cruyff ons niet al: ieder voordeel hep se nadeel. Want met alle narigheid, pijn en ellendige herineringen, gaat natuurlijk ook al het leuke, mooie en fijne weg. Dat is dan weer niet zo leuk. Dik balen eigenlijk zelfs. Je wilt wel de lusten niet de lasten natuurlijk.
De vraag is dan dus; heb je dat er voor over? Weegt het voordeel van het nare weghalen op tegen het verliezen van iets moois?

Poeh.
Das nog best een zwaar dilemma zo op de zaterdagochtend.
Je moet natuurlijk sowieso niet in je herinneringen blijven hangen. Dat is voor niemand goed. Met opgeheven hoofd en borst vooruit, en vooral niet achterom kijken! Dat levert vaak alleen maar struikelpartijen op.

Eh ja.
Dan spreek ik mezelf waarschijnlijk enorm tegen als ik dan nu als afsluiting meld dat de herinnering van gisterenavond pas morgen (of nog later) een postje gaat vormen. Ik moet namelijk nu iets anders doen
Maar ach. Kan u vast vooruit kijken.