Het aangekondigde rode pluche bleek blauw te zijn. En geen pluche.
Het was dan ook niet echt een theater, maar de RAI. Dat is natuurlijk al niet zo heel sfeervol kwa theatersetting. En als je dan ook nog een hele middag naar een musical moet kijken, knap je daar ook niet echt verder van op.

Ik hou dus eigenlijk goon helemaal niet van musicals. Het is niet psies duidelijk waarom niet, want het is muziek plus theater en die dingen vind ik afzonderlijk van elkaar meestal best wel lollig. Het is waarschijnlijk de sfeer die er omheen hangt. Die gefakete vrolijkheid, het net iets te gearticuleerd praten, de overgeacteerde dansjes. Het is té te.

De musical die we gingen bezichtigen was Hello Dolly! Een klassieker. Ouderwets volksvermaak met in de hoofdrollen Willeke A, Jos B. en Jamai..eh...Jamai. In het genre is het misschien best een goed stuk en 'onze' Jos was natuurlijk de ster van de middag (in de 60 maar wel goon bij iemand op z'n rug springen vind ik al een appalus waard. Dan heb ik het nog niet eens over de dansjes) maar na het eerste liedje wilde ik al weg. Het stuk duurde dik twee-en-eenhalf uur.
Ik weet niet hoe vaak ik heb gedacht: die andere mensen hebben allemaal vij-ender-tig euro betaald om dit te zien. Vijfendertig euro! Menn! Keiduur!
En het allerergste vond ik nog: er was live muziek bij. Ik hou erg van livemuziek. Maar dit leek wel een orkestband. Want je zag de muzikanten niet eens. Pas na de pauze ("mijn god! is het nu pas pauze? hoe lang duurt dit nog?") mochten ze 1 nummer in een soort doorkijkje van het decor in hun tuxedos spelen. Nouja. Neem dan geen band.

Vraag die bij uw allen op de lippen brandt is natuurlijk: maar claver waaromwaaromwaarom deed jij jezelf deze kwelling aan? Nou. Het was een soort van semi-facultatief werk-uitje. We moesten namelijk even meeten & greeten met onze presentette. Een handje schudden en je naam noemen, uweetwel. Omdat we vandaag begonnen met de studio-opnamen. En dat het dan het wel leuk is als je vantevoren even weet met wie je werkt enzo.

Afijn. Een musical dus.
Heb ik dat ook eens meegemaakt.