Ik heb natuurlijk al wel een miljard keer gezegd dat ik Lebbis een van de grappigsten vind.
En dat kan ik nu ook wel weer doen, want ik mocht gisteren in rood pluche weer eens lachen. Of wacht, zei ik lachen?
Buiten adem, slap in mn stoel de tranen van mn wangen vegen, bedoel ik natuurlijk.
De voorstelling 'Het Kwaad' is veel beter dan de laatste 2.


Dus in plaats van zeggen hoe lollig het was, zou het nog veul leuker zijn als ik dan nu met wat goeie voorbeelden zou komen van wat er dan toch psies zo geestig is.
Helaas kan ik die grappen niet eens herhalen. Gewoon vergeten.
Misschien breekt lachen net als alcohol wel hersencellen af ofzo.
Of ben ik zo'n vrouw die zelf geen een mop kan navertellen.
Het ging bijvoorbeeld over mieren en krenten op pootjes en een zak vet.
En dat ie dan weer heel erg kwaad word. Om helemaal niks.
('Ik ben niet kwaad, ik ben betrokken')
Ik hou er van.
Dus vooruit.

Lebbis is 1 van de grappigsten.