Mijn weblog

kedeng kedeng

Claire
27/08/2004 | 13:34 uur
in de categorie De wereld volgens

 


Ik reis al jaren heel vaak met de trein. Dat komt, ik heb geen rijbewijs. En hoe dat dan weer komt ga ik nu niet uitleggen (lees maar hiero) en daar hoeft u ook niet naar te vragen. Nooit eigenlijk.
Ik reis goon heel vaak met de trein. Neem dat maar goon ff voor kennisgeving aan.

Deze week ging ik ook met de trein. Ik wilde namelijk naar Drenthe. Normaal gesproken is dat een deur tot deur trip van plusminus 3 uur. Inclusief overstappen in amersfoort en zwolle en 2x met een bus. Ik vind dat wel een lange, maar nooit echt een heel vervelende trip. Proviand, een fijn muziekje en een tijdschrift en/of boek...prima, niks meer aan doen. Lean back and relax.
Maar nu ging het even anders. Want ik zette net 1 teen in Amsterdam Centraal of er klonk een enorm harde klap. Het was toevallig net heel donker geworden buiten dus ik zag de bui al hangen (onk-onk).
Blikseminslag. Fuk.

Ik ging er van uit dat het wel even kon gaan duren voor de trein vertrok dus ik kocht op m'n gemak wat fijne tijdschriften en nutteloze eetwaar. Ik verheugde me op een paar uurtjes achteroverhangen en bladeren en met een rielekst muziekje naar voorbijschietend polderlandschap staren.
Tegen mijn verwachting stond de trein richting Amersfoort goon klaar op het perron, het bord erboven gaf geen vertraging aan. Hoera! Toch geen blikseminslag! Nog 2 minuten voor de trein zou vertrekken. Enthousiast stapte ik in. Verbazingwekkend eigenlijk, hoe blij een mens nog kan zijn als een trein op tijd wegrijdt.
Maar ik had te vroeg gejuiched. Uiteraard. Even later echoede een omroepstem over het perron. "...beperkt treinverkeer mogelijk. Reizigers in de richting Amersfoort moeten rekening houden met onbekende vertraging. U wordt aangeraden..." De rest verwaaide langs mijn raam, maar ik had genoeg gehoord.
Richting Amersfoort.
Kut.
Morrend kwamen ook de andere mensen in mijn coupe overeind. Ik mompelde nog iets over dat het misschien wel handig was geweest als het bericht ook even in de trein zelf was omgeroepen. "We moeten via utrecht," zei een oudere meneer met een jagershoedje. Ik keek op de klok. Natuurlijk reed net op dat moment een trein naar Utrecht weg.

De volgende dan maar. Letterlijk uit de wandelgangen had ik inmiddels wel begrepen dat de bliksem niet op Amsterdam CS maar in Amersfoort was ingeslagen. En Amersfoort is ongeveer de treinpoort naar heel Noord Nederland. Je moet wel langs Amersfoort. Of anders heel erg om. Ik bedacht dat ik, wilde ik uberhaupt in Zwolle terechtkomen, dan maar het beste maar via Arnhem kon reizen. Arnhem. Dat is inderdaad wel kei-om.
Zei ik hardop tegen het vertrektijdenbord op het perron.

De oudere man met het jagershoedje en zijn vrouw stonden er ook. De regen kletterde inmiddels op de overkapping van Amsterdam Centraal maar het echtpaar beweerde dat ze in zandvoort waren geweest en dat ze prachtig weer hadden gehad. jaja. Sure. We overlegden of de route via Arnhem inderdaad het slimste was. Een jongen in een NS jas bemoeide zich ermee. Arnhem was het inderdaad de beste optie.
En toen de trein (10 minuten te laat) kwam, liep de jongen in de NS jas met me mee, ging tegenover me zitten. Vertraging verbroedert, of je nou bij de NS werkt of niet. Dus de jongen begon een verhaal. Ik deed net of ik luisterde. Maar eigenlijk dacht ik aan de fijne tijdschriften die ik had gekocht. Ik wilde niet naar een verhaal luisteren maar lekker bladeren of naar buiten staren.

Bij Duivendrecht stroomde de trein vol met mensen die ook naar Amersfoort hadden gewild en nu naar utrecht gingen. Een meneer die niet zo heel fris rook kwam naast mij zitten. So far voor rielekst achteroverhangen. De jongen in de NS jas praatte maar door. Over niks.
Vlak na station Maarssen stond de trein stil. Er werd omgeroepen dat door de blikseminslag bij Amersfoort ook het treinverkeer bij Utrecht in de problemen was gekomen.
Zucht.
Een uur nadat we van Amsterdam vertrokken kwamen we in Utrecht aan. Daar stond een hele massa mensen aan het perron. Die gingen ook allemaal via Arnhem. De jongen met de NS stapte uit en de man die niet zo fris rook, maakte plaats voor een forse mevrouw die zuchtend en steunend op haar plaats viel. Op de plaats van de jongen met de NS jas kwam een blond meisje te zitten. Daarnaast een man met een iPod.
Ik wil ook een iPod.

De forse mevrouw had ook een verhaal. Eigenlijk heeft iedereen een verhaal. Ze kwam uit brabant maar woonde nu in Assen. daar zat niet veel verschil tussen, vond zij. Tussen Assen en Brabant. En ik mocht wel met haar meerijden vanaf Assen, maar ze ging een andere kant op.
Het blonde meisje vertelde dat ze uit Enschede kwam maar psychologie studeerde. En iets over stages. Ik praatte ook mee over stages en Brabant.

Er leek geen einde aan de reis te komen. En ik had nog geen letter gelezen van mijn fijne tijdschriften. Tegen de tijd dat ik in Arnhem aankwam, begon ik licht te balen. Voor straf drong ik voor bij het overstappen naar de trein naar Zwolle. Dus ik kon zitten.
En dat was maar goed ook. Want Arnhem en Zwolle, dat ligt helemaal niet dicht bijelkaar, zoals ik dacht. Daar zitten in iedre geval nog Zutphen, Dieren, Deventer, Olst en Wijhe tussen. En een mevrouw die naast mij om de 5 seconden een sms kreeg en dan keihard ging zitten gniffelen en andere rare geluiden ging maken. Ik zette maar mijn eiegn muziek op.

Even voor Zwolle dacht ik nog meer vertraging op te gaan lopen. Ik wist hoe laat mijn 'aansluiting' zou vertrekken. En ook dat, als we in dit slakkentempo Zwolle zouden binnenrijden, ik het boemeltje naar Emmen psies zou zien wegrijden.
Ach. Een half uur extra kon er dan ook nog wel bij.
Maar eindelijk was het geluk met mij. De trein stond er nog. Ik heb me tijden gelden al afgeleerd om te rennen voor treinen die je e-ven-tu-eel-nog-zou-kun-nen-ha-len-als-je-maar-door-loopt. Die mis je altijd. Dus stapte ik goon stevig door. "Je mag hier maar 50 hoooorrr," grapte de waarschijnlijk allergeestigste conducteur van de NS net voordat ie een fluistignaal gaf. Ik sprong de trein in, de deuren gingen dicht.
"Ik ben blij als ik de 50 haaaal," zei ik nahijgend.

Het boemeltje was niet vol. Ik had een 4zits voor mij alleen.
Eindelijk de fijne tijdschriften. Eindelijk mijn benen gestrekt. Eindelijk lekker naar buiten staren. Eindelijk lean back and relax.
En, sneller dan ik verwachtte, eindelijk het eindstation. Vijf uur nadat ik van huis ging. Verder dan daar gaat de trein niet. De laatste bus was weg. Natuurlijk. Ik nam lekker een taxi.
Het werd een erg fijne avond.





Zo.
Dat was een lang stukje he?
En best wel saai ook nog!
Mooizo.
Dat was precies de bedoeling.
Ik ben echt wel goed in sfeerverslagen.

Reacties op kedeng kedeng

Simone 27/08/2004 | 14:31 uur
rielekst.....relaxed...rielekst....relaxed...hmmmm
 
Eric 27/08/2004 | 14:37 uur
Een sfeerverslag van station Wijhe kon er niet meer af? ;-)
 
Dimitri 27/08/2004 | 16:45 uur
Treinvertragingsverhaaltjes zijn gewoon een must categorie voor weblogs vind ik. Ik wil het zelfs omdraaien: zonder treinvertragingsverhaaltjes telt een weblog ei'luk niet eens mee, ha! Ja, en poezeverhaaltjes hè. Heb je misschien ook een poes?
 
iver 27/08/2004 | 18:09 uur
echt een zeer spannend verslag ja pffff....
 
jan 27/08/2004 | 18:59 uur
voor een gemiddelde treinreis was het best spannend
 
George 27/08/2004 | 20:20 uur
Ik heb het helemaal uitgelezen! Ik heb het helemaal uitgelezen! Woe! Woe! Woe!
 
cyclone 27/08/2004 | 22:06 uur
Ik vond het een fijn verhaaltje .. echter na 3 dagen totaal nix was elk ander verhaaltje ook wel leuk geweest denk ik ..
Je word toch nie logmoe he ? ;-)

 
Lars 27/08/2004 | 23:56 uur
Ik kijk al uit naar het zaterdagverhaal!
 
peet 28/08/2004 | 16:14 uur
ik ben dol op dagboek-logjes :-)
 
Paola 29/08/2004 | 13:38 uur
ik zou het opsturen naar de libelle....kijken wat ze er van maken..... *proest*
 
Plaats jouw reactie