Het nadeel van het regelmatig bezoeken van voorstelling, concerten en andere optredens zijn de kaartjes. Blijkbaar wil ik altijd graag zien wat veel anderen ook willen zien, of de Nederlandse zalen zijn goon te klein, want het lijkt wel steeds vaker voor te komen dat iets binnen een mum van tijd is uitverkocht.
Vet balen, zeg maar.
Daarom moet je er steeds als een speer bij zijn en in de gaten houden wat waar wanneer er in de voorverkoop gaat. Zomaar bedenken dat je deze week, of de hemel verhoedde; vanavond, naar een concertje of een voorstelling wil is er niet bij. So far for spontane uitjes.

Zo las ik eind december ergens dat Norah Jones aankomende zomer door Europa zou touren. Hieperdepiep en dat wil ik wel eens van dichtbij beluisteren! Dus op zoek naar de tourdata. Mooi, want Norah bleek nog lang niet te komen. Rieleks! Vijftien en zestien juni in de Bierhal. Pas. Dus met de creditcard in de hand op naar ticketservice. Yeah. Right.
Think again, claver. Uit-ver-kocht! Meer dan een half jaar van te voren!
Voor theater/cabaretvoorstellingen heb ik 2 jaar geleden noodgedwongen al een strategie bedacht. Elk jaar op 1 augustus gaat de voorverkoop van de kleine komedie van start. Op die datum wandel ik het pand van het UITbureau aan het Leidseplein binnen, blader in chronologische volgorde door het boekje en bestel voor het hele jaar plaatsbewijzen. 'tkostwahmardanheddeokwah, zeggen we dan in Brabant.

Hoewel een beproefde methode, vind ik het eigenlijk gewoon belachelijk natuurlijk. Ik wil namelijk in augustus nog niet hoeven beslissen of ik op de derde vrijdagavond van het volgende jaar juli zin heb om naar een bepaald bandje te gaan kijken. Ik wil niet de sites van paradiso, HMH of welke zaal dan moeten bookmarken om 1 keer in de zoveel tijd te checken of ik niet weer eens te laat ben voor kaartjes van het een of ander at ik best graag had willen zien. En ik wil al helemaal niet mijn agenda volplannen voor het hele jaar. Ik ben best van een beetje schema, maar je kan ook doorslaan.

De trend van heel erg ver vooruitplannen lijkt nu ook definitief te zijn doorgedrongen bij kleinschalige evenementen en sociale gebeurtenissen. Iedereen leeft met een agenda in de hand. Zo is er voor 5 en 6 juni een heuse weblogconferentie geschematiseerd. Vind het best een leuk& gezellig initiatief enzo, en ik snap ook heus dat er een en ander aan organisatie aan vooraf gaat maar kom op hee, een half jaar? Andere loggers zijn misschien al blij dat ze alvast iets in hun agenda kunnen zetten ofzo, maar ik weet verdomme niet eens of ik wel een baan heb tegen die tijd, laat staan of ik dan tijd heb om helemaal naar Glimmen te gaan. Maar ja. Voor de zekerheid schrijf je je dan alvast maar in. Want je wilt ook niet achter het net vissen, de boot missen of zuks. Stel je voor dat je op die datum wel kan en wil gaan en het is uitverkocht, aiaiai. Je zal toch eens iets missen, zeg. Pfff.

Iets Leuks Doen wordt dus eigenlijk steeds minder leuk. Buiten het feit dat het klauwen vol met geld kost (45 euro voor jerry lee lewis: ketjinggg! en das nog zonder reserveringkosten, administratiekosten en weetikveelwatvoorkosten) moet je er ook nog een hoop voor doen en laten. Opletten, reserveren, ophalen, zorgen dat je op tijd vrij bent, heengaan. Fjoe. Vermoeiend gedoe. Je zou er toch bijna van thuis op de bank van blijven zitten.
Maar helaas. Daar is het dan weer net te leuk voor.