"Is bijna vakantie he." Zegt het mannetje met het gehaakte mutsje bij de tramhalte, terwijl hij het zweet van zn voorhoofd wist.
Ik heb het warm, ik vind dat de tram te lang op zich laat wachten en eigenlijk ben ik sowieso een beetje chagerijnig dat ik met de tram moet omdat De Aardbei al 1000 under construction is.
"Nou, dat duurt nog wel even" brom ik dus. "Het is hier ook mooi weer."
In de hoop dat het mannetje niet verder wil kletsen.

Maar dat wil ie wel. "Wanneer jij op vakantie? Ik drie dagen!" verkondigt hij blij.
Die tram komt toch nog lang niet, dus ik zeg dat het bij mij nog wel even gaat duren. Nog wel een maand ofzo.
Hij gaat zelf naar Marokko. Met de auto, want vliegen is een beetje duur.
Leuk, ik ben ook wel eens in Marokko geweest. Hij gaat naar de buurt van Tanger.
Vrouw mee, kinders mee. Hij heeft er zin in.
Ben ik ook getrouwd, wil ie weten. Want getrouwd zijn is mooi.

Ik weet niet zo goed wat ik zal zeggen en besluit in 3 nanoseconden dat een heeelerglangeafstandverkeringachtige situatie wellicht niet uit te leggen is voordat lijn 12 voor komt rijden. Ik verwacht em namelijk al 6 minuten geleden.
"Volgend jaar," jok ik daarom maar een beetje in het wilde weg.
Dat vind het mannetje leuk voor mij en de aanstaande. "Woont ie ook hier in buurt?"
Fuk. Was ik er bijna mee weggekomen. "Eh nee, australie is niet echt in deze buurt."
Het gezicht van het mannetje betrekt. "Ies geen Nederlander?"
Nee niet dus.

Het mannetje vindt dit niet zo'n goed verhaal. Australie is ver weg. En daar kan je niet met de auto heen. Dus dat is duur. Met het vliegtuig en alles. En als je elkaar niet zo vaak ziet, is dat ook helemaal niet zo leuk.
Daar weet ik toevallig alles van en dus zeg ik dat we daarom natuurlijk ook moeten trouwen. Dan kunnen we bijelkaar wonen.
"Maar waar woon jij dan??" vraagt het mannetje. "Nou, gewoon daar," wijs ik een beetje vaag naar de overkant van de straat. Nee, niet met de aanstaande man, nee.
Want die woont dus in Australie.

"En jou vader, waar woont die?"
Mijn vader woont in Breda. Das ook niet aan de overkant van de straat, maar ook niet zo ver als Australia.
Dat vindt het mannetje eigenlijk ook niet goed. "jouw vader vindt dat niet leuk als jij op de andere kant van de wereld gaat trouwen. Je moet dichtbij je familie blijven. Dat is heel goed. Niet zomaar met man aan de andere kant! Die spreken engels! Als mijn kind zo ver zou gaan, zou ik niet leuk vinden. Moet een man in Nederland vinden."
Bezorgd krabt het mannetje op zijn hoofd.

Ik vind het eigenlijk wel vertederend dat een wildvreemd meneertje bij een tramhalte zich zorgen maakt. En dat terwijl ik niet eens echt ga trouwen.
"Ach, zo'n vaart zal het allemaal niet lopen," zeg ik terwijl lijn 12 aan komt rammelen.
"Ja, maar is niet goed zo ver weg, zo verschil! Jij moet letten op wat ik zeg, let maar op! Iemand van zo ver weg is verschil!! Over twee jaar denk jij anders. Dan kom jij misshcien weer terug naar jou familie. Dan weet jij ineens weer wat ik zei nu. Let maar op, dan weet jij nog van mij bij de tramhalte. Ik weet het zeker."

Ik lach en zeg dat ik er aan zal denken.
Dan stappen we de tram in en wens ik het mannetje een prettige vakantie in Marokko.
Nog maar 31 nachtjes slapen tot Australie.