Vandaag is het 26 jaar geleden dat iemand voor het Dakota Building in New York John Lennon doodschoot.
Wat een stomme sukkel.

Vorige week zag ik de docu The US vs. John Lennon.
Voor wie niet weet waar de film over gaat:

"John Lennon, de geprezen en geliefde popmuzikant, werd tijdens en na zijn gloriedagen als Beatle hoe langer hoe meer een gedreven voorvechter voor vrede samen met zijn vrouw Yoko Ono. De Amerikaanse regering onder president Nixon volgde hem met argusogen en greep in toen de twee zich inlieten met politieke activisten als Angela Davis en Bobby Seale, de oprichter van de Black Panther Party.
De documentaire bestaat uit archiefbeelden en nieuwe interviews en richt zich vooral op de vijandschap van de regering Nixon tegen pacifist Lennon. Daarbij worden niet alleen Yoko Ono en de leiders van de 'tegencultuur' uit de jaren '60 en '70 aan het woord gelaten, ook belangrijke journalisten en mensen uit het Nixon kamp kijken terug op het bijzonder bewogen leven van icoon John Lennon."

Ik vond het een mooie film. Een goeie film zelfs.
Niet dat er nu ineens vele nieuwe feiten boven tafel kwamen (alhoewel ik persoonlijk niet wist dat amerika jarenlang heeft geprobeerd de Lennons het land uit te zetten), maar geeft wel een prachtig tijdsbeeld van Amerika in de jaren 60 en 70. En laat je terloops ook nog even zien hoe geestig John Lennon uit de hoek komt met zijn oneliners in interviews. Plus je krijgt al die mooie muziek erbij.


Dat zijn allemaal al redenen om onmiddellijk richting de bioscoop te vertrekken om deze film te zien. Of, als je een luie donder bent, goon te wachten tot ie over een jaar ofzo op tv komt.
Maar er is nog een reden waarom dit een goeie film is. Hij is namelijk actueler dan ooit. Wat Nixon was in de vietnam oorlog, is Bush nu in Irak en de film maakt dat op somnmige moemnt pijnlijk duidelijk. En dat dan zonder dat belerende Fahrenheit 9/11 toontje.
Helaas is er nu geen John Lennon meer die vrede predikt.

Vanmiddag zag ik toevallig de Dixie Chicks bij Oprah. Ook over hen is een film gemaakt. 'Shut up & Sing' draait om het leven van de Chicks nadat 1 van hen tijdens een concert (in London nota bene!) had gezegd dat ze zich schaamde dat ze net als Bush uit Texas kwam. De hel brak los, net als toe John Lennon zei dat The Beatles bigger than Jesus waren.
Ook de Dixie Chicks werden bedreigd, platen verbrandt, de fanbase halveerde.
Of chicks door de regering ineens als staatgevaarlijk werden gezien, kwam bij Oprah niet ter sprake. Maar het is wel duidelijk dat je als muzikant in amerika ook nog steeds voor je mening gestraft wordt.

Arme John Lennon. De wereld heeft niet veel geleerd van al zijn inzet en mooie liedjes.
Zolang mensen nog bang worden gemaakt om voor hun mening uit te komen, zal er van wereldvrede ook niet veel terecht komen.
War is still not over, even if you want it.