Normaal gesproken, als ik iets van een plaat of een muziekje vind, dan tiep ik dat daar in die rechterkolom onder 'music according to claver' (ja, daarzo ja). Maar daar staat nu net een kerstliedje wat daar tot 1 januari moet blijven staan natuurlijk.
En ik wil wel even mijn mening geven over een bepaald muziekje.

In deze tijden van terugblikken en lijstjes bedacht ik namelijk dat ik de plaat van 2006 gevonden heb. Of nou ja plaat...dat is ook wat doorslaan. Het gaat om 1 nummer.
Niet dat ik nou lang zat na te denken over lijstjes, het kwam goon in me op. Eigenlijk.

Dat krijg je als je in het donker op onverlichte wegen gaat rijden en muziek heel hard aan zet. Dan komt het altijd wat beter binnen.
Afgelopen weekend had ik een lang stuk voor de boeg en draaide ik de laatste plaat van John Mayer, Continuum. Een album vol mooie bluesy liedjes en dan die superlekkere stem erbij... ik had de plaat al een paar maanden in de iPod zitten maar die combinatie doet het wel erg fijn zo in de donkere dagen voor kerst. Alle Continuumliedjes zijn behoorijk goed aan te horen dus, maar er was er 1tje die ik nog een keer draaide. En nog een keer. En nog een keer.

Ik weet niet psies wat het is aan 'Gravity', maar iets in dat nummer raakte me ineens volledig. Natuurlijk is het niet het vrolijkste deuntje op de iPod en zullen de donkere, vrijwel verlaten autoweg en heldere sterrenhemel erboven iets mee te maken hebben, maar toch. In plaast van in een vette depressie te schieten of in melancholische tranen uit te barsten gebeurde er iets anders.

Ik bedacht me namelijk dat 2006 weer een heel vreemd jaar was geweest en de voorspellingen er voor 2007 niet veel beter uit zouden gaan zien, dat ik ook afgelopen jaar maar weer weinig van de zelfgestelde doelen bereikt heb en het in de wereld er alleen maar donkerder op wordt. Maar dat dat eigenlijk in wezen er op zon moment ook allemaal niet toe doet.

Want zolang er liedjes als Gravity worden gemaakt, blijft het altijd wel een beetje licht.