Ik fietste naar huis vanaf het park. Ik ging voor mijn doen best wel een beetje hard. Ik had namelijk een net iets te kort rokje aan voor het tijdstip, kwam ik achter. Dan voel je je in AmsterdamWest net even niet zo heel erg op je gemak als anders. Bovendien was het ook best frisjes voor blotebenengedoe.
Om mezelf bij dat supersonische tempo te begeleiden, zong ik, harder dan gebruikelijk is voor een dame in een rokje op de fiets, een liedje dat ik graag mag zingen als ik in het donker onderweg ben.
Ik zing sowieso altijd graag als ik op de fiets zit. Vooral 's nachts. Dat houdt namelijk de heepsssht!!-roepers op een afstand. Ik vind heepsssht!!-roepers zelf nogal irritant en overbodig want ik snap nooit wat ze willen met dat heepsssht!! Denken ze echt dat ik af ga stappen met een heehoijijhierzullenweergenswatgaandrinken? Ofweetjewat? Ga maar meteen met me mee naar huis! Yeah. Right. In welk utopia leven die gasten?
Maar goed. Er zijn toch nog heel veel heepssht!!-roepers 's nachts in AmsterdamWest. Maar geen van allen roepen ze heeepssshtsssht!! naar een meisje dat hardop zingt. Ze vinden meisjes die hardop zingen vast een beetje raar. Dus dat is goed. In dit geval.
Dus ik fietste, hardop zingend door de straten van AmsterdamWest.
Handen in mijn zakken, zomernacht
Boven me de sterren en de maan
Voor me de paar straten nog te gaan
En alles is geweldig
En ik ga maar eens naar huis
Drie keer vallen ben ik thuis
En net toen ik was aangekomen bij het refrein, de uithaal, het fijnste van het liedje (drie keer valluuuhuuuuhuuuh!!) moest ik uitwijken voor een auto die het knipperlicht niet op tijd aanhad. Ik reed met mijn wiel in een trambaan. Boem.
Acute stagnatie.
Ik kon nog net van het zadel springen. Niet zo heel charmant met dat nog steeds te korte rokje aan, dat niet. Maar ik bleef wankelend overeind. Ik frommelde mijn fiets uit de rails, streek mijn rokje recht, en stapte weer op, stiekem om me heenkijkend of iemand wellicht dit klassieke voorbeeld van Een Genant Moment opgemerkt had.
Er stonden twee jongens aan de overkant.
Heepsssht! Zeiden ze.
Welja.
Nog 2x vallen voor ik thuis was.