Lachen is gezond. Het oefent de gezichts- en buikspieren, het verzet de zinnen en klaart de lucht. Dat is fijn. Daarom ga ik graag naar een cabaretvoorstelling. Maar cabaret is niet zomaar cabaret en humor is een zeer subjectief begrip. Zo krijgt u mij met geen tien paarden naar Geth Saaikema en zal u mij ook niet tegenkomen bij een voorstelling van Mini en Maxi.

Ik ben geen voorstander van het grapje-liedje-grapje-liedjecabaret. Het mag dan ook als een klein wondertje worden beschouwd dat vrienden Acda en de Munnik door mijn ballotage zijn gekomen:). Doe mij maar stand-up cabaret zoals dat van Lebbis & Jansen, Theo Maassen, De Vliegende panters of Eric van Sauers. Actualiteit en (zelf)spot, maar vooral verpakt in harde woorden. Ik mag daarom ook graag kijken naar Dit Was het Nieuws, een van de zeer weinige tv-programma?s waarbij ik hardop gniffelend voor de buisch zit.

Ik ben natuurlijk altijd bereid om naar iets te gaan kijken dat ik nog niet ken. Zo heb ik me al mee laten slepen naar Kees Torn (in slaap gevallen), Andre Manuel (onbegrijpelijk) en Klaas van Eerden (in het geheel niet onaardig), en ging ik gisteren naar Mike Bodde. Mike Bodde had wel leuke grapjes en hij kan behoorlijk aardig pianospelen maar toch heb ik maar twee keer gegrinnikt, terwijl mijn gezelschap van de avond zich een ongeluk gelachen heeft. En dat vind ik vreemd, want wij lachen vaak om dezelfde grapjes. Ben ik een zuurpruim? Te kritisch? Verwacht ik teveel van de uitvoerende artiest? Of kan ik alleen lachen om leedvermaak en mijn eigen grapjes? Ik kom er ff niet uit.

En daarom zou ik wel eens willen weten wat U nou grappig vindt. Misschien zijn er nog wel veel meer geestige mensen op een podium die ik over het hoofd heb gezien. Dan vermaak ik me in de tussentijd met een spelletje.

Dat vind ik dus humor.