Maakt niet uit waar naar toe
Kom vanzelf ergens terecht
Ik wil weg
Ik regel de kaartjes
En ik neem er vast twee
Want waar ik ook heen ga
Neem m'n lieffie mee*
Tegenwoordig kom ik iedere werkdag op, of in ieder geval langs, Schiphol. En zo'n vliegveld heeft toch iets...iets...eh..ja. Wat eigenlijk?
Ik hield nooit van vliegen. Van vliegtuigen that is. Sterker nog, ik heb al es een reisje laten schieten omdat ik de bestemming te ver vond. Of nou ja, te ver is het eigenijk niet, ik wilde goon niet zo lang in de lucht vertoeven. En de enige reden waarom ik nog steeds niet in New York ben geweest is dat 9 uur vliegtuig me toch wel erg lang leek. Want ik vind vliegen eigenlijk een beetje eng.
Maar hoe vaker ik in zo'n groot vlieggevaarte stapt, hoe beter het gaat. Vorig jaar ging ik drie, dus eigenlijk zes, maal (Edinburgh, Oslo, en Barcelona) de lucht in en ook dit jaar heb ik al twee keer ingechecked. En zo?n uitzicht vanuit de lucht is natuurlijk geweldig. Dus dat vliegen, daar komt het op den duur wel goed mee.
Hoop ik. Want iedere keer (das dus elke werkdag, en zondag) als ik langs de luchthaven kom, begint het te kriebelen. Is het niet in die grote vertrekhal met al die mensen en die koffers en die stewardessen en piloten, dan zijn het wel die monitoren met hoe laat welke vliegtuig waarheen gaat. Om nog maar te zwijgen van al die laag overkomende gevaartes. Zeker als ik 'sochtends in de bus door het aalsmeerder polderlandschap hobbel, kan ik me soms met moeite bedwingen om niet bij de volgende halte uit te stappen, terug naar de plaza te hollen en het eerste beste vliegtuig richting wherever te nemen. Want bij iedere zilveren vogel die overkomt, wil ik weten waar ie heen gaat. Wil ik op reis. En weten wie eigenlijk die lucky bastards zijn die daar boven mijn hoofd vast en zeker naar NY, Thailand, Vancouver, Mexico of voor mijn part het misschien iets minder tot de verbeelding sprekende Londen gaan. Ik had daar in moeten zitten! Ik wil weg! En wel nu & onmiddellijk!
Maar goed. Tot op heden hobbel ik dus goon braaf verder in die bus naar kantoor. Niks geen vliegtuig of verre bestemmingen. Wel veel kabbeldekabbedel en, misschien ook juist daardoor: kriebels. Een hoop. Dus het moet er maar es van komen. Kan me niet schelen hoe of wat of waarheen, en misschien zelfs niet eens echt met wie, maar dit jaar nog check ik in op Schiphol. Een tripje van het een of ander. That?s what I need. Zonder jamaars, als..dan-en en whatif's. Zoals meneer maarten zou zeggen; goon gaan goon. Fjoe.
*uit: ?Ik Wil Weg? van skik