Goede vrijdag, dus bijna pasen en nee, de paaseitjes zijn nog steeds niet op. Heb er uiteindelijk mijn nieuwe collega?s een plezier mee kunnen doen. Pasen is niet alleen het feest van nieuwe lente, eieren, lammetjes, hazen en (zo u wilt) de tot leven gekomen Jezus, maar voor mij vooral de start van het nieuwe festivalseizoen. Het steeds maar groter groeiende Paaspop in Schijndel is tegenwoordig de bekendste, maar ik bezoek dit jaar (wederom hieperdepiep voor m?n nieuwe baan want ik ga daar ?proef?draaien) het iets minder imponerende Paasrock in De Meern.

Ik hou enorm van festivals. Het liefst ga ik er naar eentje in de buitenlucht want dat bevorderd het echte festivalgevoel. Je hoopt natuurlijk op mooi weer want dan kan je lekker op de weide liggen met een rokertje of op je gemak het immer aanwezige marktje (met zijn eeuwige bandshirtjes, wierookbrandertjes, zonnebrillen en andere festivalmeuk) afstruinen. In de zon liggen terwijl een goede band live de muziek verzorgt. Ik kan geen betere zomerdagbesteding bedenken. Ook voor meerdaagse festivals is mooi weer een pre want dan moet er gekampeerd worden. Liever ?s ochtends je tent uitbranden dan ?s avonds na een geslaagd optreden bij een half weggewaaid, nat stuk zeil dat ooit je tent was, aankomen.

Maar zelfs regenachtig festival kan ook zo z?n charme hebben. Met 5000 man een moddergevecht houden, in de tent van volkomen vreemden schuilen tijdens een stortbui. En voor ons lenzendragers is een plensbui die de stofwolken verjaagt die duizenden bezoekers met hun heen en weer gestruin veroorzaken, soms heel welkom. Maar daarna moet het dan wel weer droog worden. Een overdekt festival, dat zich meestal in zo?n Willem Ruis feesttent afspeelt, heeft ook zo z?n charme. Het geluid van honderden vertrapte plastic bekertjes op een kale houten vloer, vergeet je nooit. Bovendien krijg ik altijd kippenvel als ik een grote massa mensen heel enthousiast hoor en zie meedoen met muziek. En in zo?n feesttent klinkt alles veel harder, lijkt wel.

Misschien hebben de lezers die nimmer een festival bezochten na lezen van voorgaande werkelijk geen idee waar ik het over heb. Want in het hele stuk neemt muziek eigenlijk geen prominente plaats in. Natuurlijk is het erg leuk dat je van het ene bandje naar het andere podium kan wandelen of goon op dezelfde plaats kan blijven staan terwijl de bandjes aan je voorbijtrekken en je hoort en ziet vaak ook nog es wat nieuws. Zeker op de kleinere festivals staan bands waar je soms nog nooit van gehoord hebt. In de loop der tijd heb ik al heel wat bandjes gezien die een jaar of wat later hoofdact bleken te zijn op Lowlands of Pinkpop. Maar het gaat mij eigenlijk niet eens echt om de muziek op zo?n festival. Het gaat om de sfeer. En die is eigenlijk niet te beschrijven.

Zoveel verschillende mensen, alleen maar bezig met genieten van hetzelfde. De lucht van vette snacks, afgewisseld met de geur van wiet, wierook en nat gras, de dreun van de altijd op de achtergrond aanwezig lijkende bassen en het enthousiaste juichen van een mensenmassa. Ik dacht eigenlijk dat ik er op een bepaalde moment genoeg van zou krijgen. maar niets is minder waar. Want ik voel het weer, het begint te kriebelen. Festivalkoorts!