Kranten, tijdschriften en actualiteitenprogramma's zijn er vorige week al mee begonnen en woensdag zal het tot een onwaarschijnlijk hoogtepunt komen; de 11/9 memorialtoestand. Vanavond zag ik al een docu op Discovery, compleet met imponerende getuigenissen van mensen die erbij waren en die vreselijke beelden van mensen die naar beneden sprongen. Het gaat vanavond even wat langer duren voordat ik in slaap val dan op een gemiddelde zondagavond.

Ik vraag me daardoor wel af of het nou allemaal wel nodig is, dat memorialgedoe. Natuurlijk, voor de mensen die er direkt wat mee te maken hebben. Als zij willen herdenken, volkomen terecht.

Maar moeten wij in Nederland nou ook hele avonden terugblikken, herdenken, opnieuw beleven, meedoen? Vraag me af of dat zin heeft. Want werd er niet overal geroepen dat de wereld voor altijd zou veranderen na 11 september 2001? Dat we op die datum voorgoed onze onschuld kwijtraakten? De westerse samenleving was in haar hart geraakt en niets zou ooit nog zijn zoals het was.

Is eigenlijk een beetje hetzelfde als na de dood van PimF. Dat was ook een aanval op de democratie, een schending van de vrijheid van meningsuiting! Na 6 mei 2002 zou niemand in Nederland ooit nog zijn mening vrijuit kunnen ventileren zonder het met fysiek of nog erger; de dood te moeten bekopen. Als je de media en 'de man in de straat' moest geloven, that is.

Misschien ben ik oppervlakkig, maar volgens mij is er vrij weinig veranderd in de wereld of in Nederland, for that matter. Niet na 11 september, en ook niet na 6 mei. Ik kan nog steeds zeggen wat ik denk zonder dat een doorgedraaide verganist een kogel door m'n hoofd jaagt, Bush kan ook nog steeds aan allerlei landen de oorlog verklaren zonder daar echt commentaar op te krijgen (of te verwachten, 't is maar hoe je 't ziet), in Den Haag zitten nog steeds (of alweer) een hoop flapdrollen op een kluitje en in mijn agenda staat op 20 september een weekendje New York gepland.

Ik begrijp die 11/9terugblikhype hier dus niet helemaal. Natuurlijk is het verschrikkelijk en niet te bevatten dat er meer dan 3000 onschuldige New Yorkers tegelijkertijd de dood vonden op een afschuwelijke manier om een reden waar ik met m'n p[et nooit bij zal kunnen. Maar moeten wij daar in Nederland nu weer zoveel aandacht aan besteden? Waarom staan we dan een jaar na dato niet stil bij de aanslagen die in Jeruzalem, Tel Aviv of in welke israelische stad dan ook worden gepleegd? Daar komen ook (zo lijkt het) vrijwel iedere dag onschuldige kinderen, studenten, zomaar mensen die op weg zijn naar hun werk, om. En waarom hebben we geen herdenkingsdag voor al die mensen die stierven in de Joegoslavie-oorlog?

Dat wat daar gebeurde was dus geen aanslag op democratie of grondwetten?

Eigenlijk zijn we behoorlijk hypocriet bezig hier. En daarom heb ik daarnet besloten dat ik woensdag niet meedoe met memoriallen. Waarschijnlijk kom ik er niet onderuit want ik luister radio en lees 's ochtends in de trein graag Spits of Metro. Maar ik ga niet kijken naar al die documentaires, muziekgala's, specials en extra-actualiteitenrubrieken. En dat terwijl ik nog wel zo van grote acties op tv hou.

Is er toch nog iets veranderd in de wereld.