Ik wilde iets posten over het Songfestival. Althans, de voorrondes. Bij mijn mening daarover wilde ik dan leuk het logo van het Eurovisie Songfestival plakken. Als fijne illustratie.
Dus ik zoeken met google afbeeldingen. Komt me er toch een raar logo opduiken. Helemaal niet dat logo dat ik ken en dus voor ogen had. Jeweet wel, dat blauwe achtergrondje met gele sterren in een kring. Dat logo waarbij je meteen die eurovisie tune hoort schallen. Ook al is er niemand met een trompet in de buurt (papapapadapapaaaapadaaa papapadapapapadaaaaaa; ja die).





Neen. In plaats daarvan zag ik overal een of ander hypermoderne pijl met een hippe zwevende bol er boven. Echt stom. 't Enige wat nog aan het oude logo deed denken waren de kleuren en de woorden Eurovision. Be-lach-e-lijk!
Gelukkig vond ik ergens in een stoffig hoekje van het internet toch het logo dat ik me herinnerde. Op een pagina met alle logo's van het songfestival.
Muh? Alle logo's? Dus elk jaar had z'n eigen logo?
Welja.

En ik kan me dus alleen het logo van 1982 herinneren. Toen was ik 8 en volgens mij helemaal geen fan van het songfestival. Ofzo. Je vraagt je dus af waarom juist dat logo zo'n indruk heeft achtergelaten. Ik heb daarom ook nog even opgezocht wie er dat jaar voor Nederland werd uitgezonden (Bill van Dijk met het nummer Jij & Ik - never heard of natuurlijk) en toen dat niet hielp, wie er eigenlijk won. Dat bleek Nicole met Ein Bisschen Frieden te zijn. Oh.
Die miep met die gitaar.
Jaja. Nou ja. Dat is helemaal nog geen reden om een logo te onthouden. Vind ik. Zucht.
Waar een mens zich mee bezig kan houden op een doordeweexe donderdag....

Door al dat logogeneuzel in de marge zou ik nog bijna mijn eigenlijke songfestivalvoorrondemening vergeten te posten. Ik vind de voorrondes van het songfestival zeer vermakelijke teevee. Soort van Idols. Maar dan van de TROS. Dus grappiger. En ik denk dat die jongens van vorige week, die met dat Ten Sharp-achtige liedje, een grote kans maken. Nou dat.