Hoezee. Ik ben een muze!
Of ho, niet meteen doorslaan nu.
Maar toch, maar toch. Iemand heeft zich poetisch over mij (ik! claver!) uitgelaten! Stoer, niet?!
En dat allemaal&alleen omdat ik hem er van betichtte dat ie nou nooit es een keertje iets normaals kon schrijven. Dat het altijd maar over poep, neuken of andersoortige puberale ongein moest gaan. Terwijl ie volgens mij ook heus best iets tofs zou kunnen schrijven. Als ie maar wil. Dacht ik.

Hij ging meteen aan de slag. En 't is em nog gelukt ook. Een heus gedicht!
Tjek dis


Dankjewel, dreknek! Ga zo door en de volgende keer ga ik nog echt tegen je praten ook!